ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ, ΤΡΟΤΕΖΑ ΣΕ ΝΑΥΑΓΙΟ

     Επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη θρυλική εποποιΐα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στα γήπεδα της Πορτογαλίας εκείνο το μοναδικό καλοκαίρι. Στιγμές ποδοσφαιρικές που μπήκαν για πρώτη και μοναδική φορά σε κάθε ελληνικό σπίτι, μία ατελείωτη χαρά, ένα πανηγύρι σε κάθε αγώνα, ένα εξωπραγματικό συναίσθημα που ακόμα μας γεμίζει ρίγη συγκίνησης...Σλόγκαν, καραμούζες, γούρια, αγκαλιές, σημαίες, μουσικές, γιορτή...Όλη η Ελλάδα ήταν μονιασμένη, όλη η Ελλάδα μια παρέα, επιβάτες του "Πειρατικού", θαρρείς ότι δεν είχαμε διαφορές, δεν είχαμε προβλήματα, δεν είχαμε κόντρες για τις ομάδες μας...Όλοι έμαθαν τι είναι το ποδόσφαιρο, τους παίχτες της Εθνικής, το οφσάϊντ, το Φάρο και τον Κολίνα. Για λίγες μέρες ζήσαμε τη μαγεία που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει. Για λίγες μέρες αγαπήσαμε την πολιτική και αθλητική ελίτ της χώρας, στηρίξαμε την εθνική προσπάθεια και πορωθήκαμε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που πλησίαζαν...Λέγαμε για το καλοκαίρι της Ελλάδας…Aκόμα και την πολιτική γουστάραμε: είχαμε νέο κόμμα στην κυβέρνηση με κραταιή λαϊκή στήριξη, με νέες ελπίδες και όλα ήταν όμορφα. Φαίνονταν ότι μία νέα εποχή ανέτειλε με «σεμνότητα και ταπεινότητα», όπως η Σταχτοπούτα που πήρε το EURO...

     Όλα αυτά για πολύ λίγο. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, όπως ήταν αναμενόμενο άλλαξε πρόσωπα και  τιμονιέρη. Οι πρώην ήρωες του εθνικού θριάμβου, έγιναν σταρ και μεγαλοπαράγοντες , ενώ όσοι συνέχισαν το ποδόσφαιρο μετατράπηκαν από τσολιάδες σε λάσπη, στις συνειδήσεις των φιλάθλων. Τα πρόσωπα που στελέχωναν την «αθλητική ελίτ» της εποχής του 2004, έγιναν οι  αντιπαθέστατοι «παραλήπτες» μέρους της περιουσίας του ελληνικού λαού με αφορμή τους πολυδάπανους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η νέα κυβέρνηση του 2004 που υπόσχονταν νοικοκύρεμα, επανίδρυση του κράτους, νέες θέσεις απασχόλησης και μία νέα αρχή,  διασπάθησε το δημόσιο χρήμα και το πέταξε σε απίστευτα σκάνδαλα, ανέσεις, ταξίδια, βολέματα και ρουσφέτια των παιδιών της, κατά το γνωστό ελληνικό σύστημα.  Μοιραία, ο  Έλληνας ξαναθυμήθηκε τα προβλήματά του και για να τα ξεχάσει άρχισε να βλέπει μεσημεριανά κους κους, πολιτικούς να «πλακώνονται», Γάβρους και Βάζελους να αλληλοβρίζονται και όταν ήθελε να διαμαρτυρηθεί για κάτι έβλεπε μπάτσους και κουκουλοφόρους μπροστά του να καίνε και πάλι την ίδια σημαία που αυτός σήκωνε πριν λίγα χρόνια... Οι παρέες των άγνωστων Ελλήνων που κάποτε φώναζαν με το ίδιο στόμα και την ίδια φωνή «Σήκωσέ το», η εθνική ομόνοια των ημερών του EURO έγινε στάχτη και μπούρμπερη μέσα από τις προαιώνιες κόντρες των παραγόντων των μεγαλοομάδων και του στρατού τους,  την κυκλοφορία νέων εφημερίδων της πόλωσης και του μίσους (πχ: Πρωταθλητής, DERBY News, Ώρα, Σπορ του Βορρά, Αθλητική κλπ). Οι ρομαντικοί άνθρωποι που νόμιζαν ότι μετά το 2004 θα μπορούσαν να ξαναγεμίσουν τα γήπεδα με πολύχρωμα κασκόλ για να θαυμάσουν και να στηρίξουν την ομάδα τους, έδωσαν τη θέση τους στους χουλιγκανς, στις κροτίδες κατά πρόσωπο και στο μαύρο ξύλο. Το αθλητικό ιδεώδες  βούτηξε στην αποκάλυψη του ατιμώρητου ντόπινγκ των Κεντέρη και Θάνου. Το νοσηρό κλίμα  μετέτρεψε σε προσωπικές τις κόντρες των παικτών - άλλοτε συμπαικτών στους θριάμβους - και η εθνική ομάδα, η πρωταθλήτρια Ευρώπης ξαναβρέθηκε εκεί που ήταν χρόνια: στη χρυσή μετριότητα. To "Πειρατικό" βούλιαξε. Οι καραμούζες κρύφτηκαν στις ντουλάπες και τα γούρια δεν έπιαναν πια, όσο και να τα φορούσαμε διπλά και τριπλά....

     Επτά χρόνια μετά την επιτυχία, η λαμπρή επέτειος γιορτάζεται στα Δικαστήρια της Ευελπίδων. Η κληρονομιά της λάμψης του EURO, βρίσκεται στα μαγνητόφωνα, τις κασέτες και στα τσεπάκια των «εκλεκτών» προέδρων και μεγαλοπαραγόντων των ομάδων του πρωταθλήματος και των διορισμένων διαιτητών τους. Στημένα πρωταθλήματα, παράνομα στοιχήματα, πληρωμένοι μπράβοι, «διάλογοι που καίνε», δεν δείχνουν να προβληματίζουν τη σάπια συμμορία ενός βρώμικου κατεστημένου, μιας πανβρώμικης χώρας, ούτε των οπαδών τους.  Το μεγάλο σκάνδαλο που επιτέλους ξεσκεπάστηκε μετά από χρόνια συγκάλυψης, ξεθύμανε σιγά σιγά με ελάχιστες τιμωρίες και στημένες δίκες. Οι εφημερίδες περνούν τα πάντα στα ψιλά και οι μετεγγραφές των ομάδων και πάλι είναι το φλέγον ζήτημα, λες και αυτό το καλοκαίρι, αυτό το πρωτάθλημα που πέρασε - όπως και αυτό που θα ρθει - θα ‘ναι σαν όλα τ’  άλλα. Όλα συνεχίζονται κανονικά και η καραμέλα «Εξυγίανση» ακούγεται όπως το 1989 ακούγονταν  το «Κα-κα-κάθαρση» του Μητσοτάκη.  

     Επτά χρόνια μετά η Ελλάδα επέλεξε να περάσει το μεγαλύτερο Γολγοθά της. Σαν ένα ακόμα πιο διαλυμένο κράτος που έγινε από τότε, απώλεσε πια –και χάνει κάθε μέρα που περνά- κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, σεβασμού και τιμής εντός κι εκτός.  Έχασε την ανεξαρτησία και την ταυτότητά της, κάτω από το βάρος των Παθών της.

     Και δυστυχώς, επτά χρόνια μετά, έχασε κάτι πολύ πιο σημαντικό: Την Ανθρωπιά της...Την ανθρωπιά της απέναντι στους ανθρώπους που την αγαπούσαν και σήκωναν και μία σημαία κάποτε για πάρτι της.
    Και η Ανάσταση της Ανθρωπιάς είναι πιο δυστυχώς πολύ πιο δύσκολη και από την κατάκτηση του EURO…