"Φαίνεται πως τα μάτια μας δόθηκαν για την Αστρονομία, όπως τα αυτιά για τη Μουσική" Πλάτωνας, Πολιτεία, 342 π.Χ
To confine our attention to terrestrial matters would be to limit the human spirit"
Stephen Hawking
Η Αστρονομία, η μητέρα των Επιστημών για τους αρχαίους Έλληνες, μας θέτει ενώπιον θεάσεων μοναδικών και σπάνιων, μας ταπεινώνει και ταυτόχρονα μας εξυμνεί, μας συνεπαίρνει και ταυτόχρονα μας προσγειώνει. Μέσα από την ενασχόληση μαζί της, η αίσθηση του χώρου και του χρόνου χάνουν τις συνυφασμένες με τη λογική διαστάσεις τους και αποκτούν εξωπραγματικές, που οριακά ο ανθρώπινος νους μπορεί να τις συλλάβει. Η Αστρονομία διδάσκει πώς να σέβεσαι τη Φύση και τους νόμους της, πώς να αποκτάς την αναγκαία αυτογνωσία που σε αποκαθηλώνει από τη ματαιόδοξη, γεμάτη ψευδαίσθηση θέση ότι είσαι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της Ιστορίας, πώς να κατανοείς και να σέβεσαι το οριακό αλλά αντιληπτό, το παράλογο αλλά δυνατό, το σπάνιο αλλά πιθανό, το απειλητικό αλλά γοητευτικό. Σαρκάζει την ανθρώπινη προσήλωση στην ασημαντότητα και εκμηδενίζει τις ανθρώπινες κλίμακες. Στον κόσμο που έφτιαξε, ο άνθρωπος πρώτα βλέπει και μετά σκέφτεται, πρώτα αντιλαμβάνεται και μετά νιώθει. Στην Αστρονομία το αισθητικό αποτέλεσμα έρχεται μετά από την ψυχική συνθετική διεργασία με τη γνώση. Πρώτα σκέφτεσαι και μετά βλέπεις, πρώτα νιώθεις και μετά αντιλαμβάνεσαι…
To confine our attention to terrestrial matters would be to limit the human spirit"
Stephen Hawking
Η Αστρονομία, η μητέρα των Επιστημών για τους αρχαίους Έλληνες, μας θέτει ενώπιον θεάσεων μοναδικών και σπάνιων, μας ταπεινώνει και ταυτόχρονα μας εξυμνεί, μας συνεπαίρνει και ταυτόχρονα μας προσγειώνει. Μέσα από την ενασχόληση μαζί της, η αίσθηση του χώρου και του χρόνου χάνουν τις συνυφασμένες με τη λογική διαστάσεις τους και αποκτούν εξωπραγματικές, που οριακά ο ανθρώπινος νους μπορεί να τις συλλάβει. Η Αστρονομία διδάσκει πώς να σέβεσαι τη Φύση και τους νόμους της, πώς να αποκτάς την αναγκαία αυτογνωσία που σε αποκαθηλώνει από τη ματαιόδοξη, γεμάτη ψευδαίσθηση θέση ότι είσαι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της Ιστορίας, πώς να κατανοείς και να σέβεσαι το οριακό αλλά αντιληπτό, το παράλογο αλλά δυνατό, το σπάνιο αλλά πιθανό, το απειλητικό αλλά γοητευτικό. Σαρκάζει την ανθρώπινη προσήλωση στην ασημαντότητα και εκμηδενίζει τις ανθρώπινες κλίμακες. Στον κόσμο που έφτιαξε, ο άνθρωπος πρώτα βλέπει και μετά σκέφτεται, πρώτα αντιλαμβάνεται και μετά νιώθει. Στην Αστρονομία το αισθητικό αποτέλεσμα έρχεται μετά από την ψυχική συνθετική διεργασία με τη γνώση. Πρώτα σκέφτεσαι και μετά βλέπεις, πρώτα νιώθεις και μετά αντιλαμβάνεσαι…
ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ?
Το Διάστημα μου ασκεί μία ιδιαίτερη έλξη....όχι μόνο γιατί τα αστρονομικά φαινόμενα συμβαίνουν εκεί, αλλά και γιατί αποτελεί ένα χώρο με μεγάλη σπουδαιότητα για την ποιότητα της καθημερινότητάς μας και εμμέσως ακόμα και για την ίδια μας τη ζωή. Η πρώτη πτήση του ανθρώπου στο Διάστημα, στις 12 Απριλίου 1961, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για την εξερεύνησή του, μία εξερεύνηση που οδήγησε σε συναρπαστικά μονοπάτια...Μέσα απ' αυτήν επιλύθηκαν γρίφοι αιώνων και η Γνώση που αποκτήθηκε διαχύθηκε σε όλα τα επιστημονικά πεδία. Σήμερα γίνονται πολυάριθμα πειράματα εκεί πάνω που αφορούν όλους τους τομείς της ζωής μας: πχ το τι θα φορέσουμε, πως θα επικοινωνήσουμε, πως θα προστατευτούμε από κινδύνους, πως θα βρούμε το δρόμο μας, πως θα σώσουμε τον πλανήτη μας πως θα θεραπεύσουμε μία ασθένεια κλπ. Οι εφαρμογές της αξιοποίησης του Διαστήματος πολλαπλασιάστηκαν εντυπωσιακά τα τελευταία χρόνια, καθώς πλέον καλύπτουν και το χώρο του Τουρισμού, αλλά και της Άμυνας και της Ασφάλειας. Τα κράτη και η ΕΕ έχουν δώσει ιδιαίτερη σημασία λοιπόν στη δραστηριοποίησή τους στο χώρο του Διαστήματος και τεράστιες "business" λαμβάνουν πλέον χώρα...Στο ιστολόγιο μου θα προσπαθήσω να σας κρατώ ενήμερους για τα σημαντικότερα δρώμενα που συμβαίνουν στο Εγγύς Διαστημικό μας χώρο, τόσο όσον αφορά την εξερεύνηση, όσο και την αξιοποίησή του, αλλά και να συζητήσω μαζί σας για σχετικά θέματα.
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ 2001
Η ενασχόλισή μου με την Αστρονομία ξεκίνησε το 2001 -δυστυχώς αρκετά αργά- όταν πήρα στα χέρια μου το πρώτο μου τηλεσκόπιο και έγινα μέλος στον Όμιλο Φίλων Αστρονομίας Θεσσ/νίκης (Ο.Φ.Α.), το μοναδικό σχετικό ερασιτεχνικό σωματείο στην πόλη μου και έναν από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα. Η πορεία ήταν ωφέλιμη και δημιουργική: όχι μόνο απέκτησα θεωρητική και πρακτική γνώση, αλλά γνώρισα καταπληκτικούς ανθρώπους με τους οποίους δεθήκαμε κάτω από κοινές εμπειρίες και την κοινή μας αγάπη για τον έναστρο ουρανό. Οι σημερινές δραστηριότητές μου αφορούν παρατηρήσεις των σωμάτων και των ουράνιων φαινομένων, φωτογραφήσεις, συμμετοχές σε εκθέσεις και εκδηλώσεις για τη διάδοση της Αστρονομίας σε παιδιά και ενήλικες, σχετικές παρουσιάσεις σε σεμινάρια και συνέδρια και γενικά σε δράσεις για την υποστήριξη των δραστηριοτήτων του Ομίλου. Φιλοδοξία μου είναι να κατασκευάσω κάποια μέρα ένα προσωπικό αστεροσκοπείο μέσα από το οποιο θα μπορώ να αποτυπώνω με κάθε τρόπο τους θησαυρούς του ουράνιου στερεώματος, επιταχύνοντας έτσι δραστικά τον κύριο στόχο μου που είναι η συγγραφή ενός βιβλίου που θα περιλαμβάνει οπτικές παρατηρήσεις και φωτογραφικό αρχείο χρόνων, μυώντας ταυτόχρονα όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στη μαγεία αυτής της υπέροχης Επιστήμης.
OTAN Ο ΗΛΙΟΣ ΘΥΜΩΝΕΙ...
Στις 23 Ιανουαρίου 2012, ο Ήλιος μας έδειξε κυριολεκτικά...τα δόντια του όταν σημειώθηκε η μεγαλύτερη από το 2005 στεμματική εκροή ηλιακού υλικού. Πρόκειται για μία τεραστίων διαστάσεων έκρηξη του δεύτερου επιπέδου της κλίμακας σφοδρότητας που θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στους τεχνητούς δορυφόρους και στα επίγεια ραντάρ. Το ηλιακό υλικό δραπέτευσε από το Στέμμα, το εξωτερικό τμήμα της ατμόσφαιρας του Ήλιου, θερμοκρασίας δεκάδων εκατομμυρίων βαθμών Kelvin που είναι ορατό μόνο κατά τις στιγμές της ολικότητας κατά τη διάρκεια ηλιακών εκλείψεων. Τότε ξεδιπλώνεται ξαφνικά σαν ένα λευκό πέπλο όπως φαίνεται και στην παρακάτω φωτογραφία μου που πήρα στις 29/3/2006 από το Καστελόριζο.
 |
Τον Ήλιο μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με ένα γιγαντιαίο καζάνι που βράζει. Μέσα του πραγματοποιούνται συνεχώς και αδιαλείπτως πολλαπλές συντήξεις υδρογόνου που σχηματίζουν ήλιο. Κατά τη διαδικασία αυτή εξαπολύονται αδιανόητα ποσά ενέργειας με τη μορφή φωτονίων και νετρίνων, που δύσκολα τα χωρά ο ανθρώπινος νους: σε ένα δευτερόλεπτο παράγεται τόση ενέργεια όσο χρειάζονται ολόκληρες οι ΗΠΑ σε ένα χρόνο! Η διαδικασία αυτή θα συνεχίζεται για 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ακόμα, όταν δεν θα υπάρχει πια υδρογόνο και ο Ήλιος θα μετατραπεί σε Ερυθρό Γίγαντα εξατμίζοντας το ηλιακό σύστημα.
Κάθε 11 χρόνια ολοκληρώνεται ένας κύκλος ηλιακής δραστηριότητας. Το 2013 φτάνουμε στο μέγιστο αυτού του κύκλου και πρακτικά αυτό σημαίνει μεγαλύτερη συχνότητα ηλιακών εκλάμψεων. (Το αντίθετο φαινόμενο συμβαίνει σε περιόδους ηλιακού ελάχιστου). Οι βίαιες αυτές εκρήξεις απελευθερώνουν ποσότητα ενέργειας ίση με εκατομμύρια βόμβες υδρογόνου μαζί. Άμεση είναι η συσχέτιση των εκλάμψεων με τις ηλιακές κηλίδες, της περιοχές έντονης μαγνητικής δραστηριότητας που παρατηρούμε στη Φωτόσφαιρα, το εσωτερικό τμήμα της ατμόσφαιρας του Ήλιου, αυτό που μπορούμε να δούμε για κλάσματα δευτερολέπτου όταν κοιτάμε με γυμνό μάτι τον Ήλιο. Οι κηλίδες μπορούν να γίνουν αντιληπτές με απλά τηλεσκόπια προστατευμένα με ειδικό φίλτρα ως μαύρα στίγματα (βλ. την παρακάτω φωτογραφία μου).
Άλλα ενδιαφέροντα ηλιακά φαινόμενα μπορούμε να παρατηρήσουμε στο μέσο τμήμα της ατμόσφαιρας του Ήλιου, τη Χρωμόσφαιρα. Εκεί με ειδικά ηλιακά τηλεσκόπια μπορούμε να εντοπίσουμε της προεξοχές (πύρινες γλώσσες που μοιάζουν να ξεπηδούν από την περιφέρεια), την κοκκίαση (που μοιάζουν με φυσαλλίδες σαν αυτές που θα βλέπαμε σε ένα ζωμό που βράζει), και τα λευκά νήματα.
Κατά τη διάρκεια εκλάμψεων, ηλιακό υλικό ηλεκτρικά φορτισμένο που παράγεται στην Χρωμόσφαιρα, συνήθως πάνω από μία ηλιακή κηλίδα της Φωτόσφαιρας, μεταφέρεται στο Στέμμα και από εκεί δραπετεύει στο μεσοπλανητικό χώρο με προορισμό τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, ανάμεσα στους οποίους και τη Γη. Το υλικό αυτό που ταξιδεύει ονομάζεται Ηλιακός Ανεμος και ποικίλλει από μία "αύρα" ως μία τρομακτική καταιγίδα. Αυτό που σημειώθηκε λίγες μέρες πριν ήταν μία έντονη ηλιακή καταιγίδα κατηγορίας Μ9, που γεννήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά, αλλά ταξίδεψε με ταχύτητα 1400 χλμ/δευτερόλεπτο, φτάνοντας στη Γη σε μία μέρα και στον Άρη την επόμενη. Οι γνωστές καταγεγραμμένες ιστορικά ζημιές που μπορούν να προκληθούν στον πλανήτη μας από τις ακτίνες Χ και τις υπεριώδεις μπορεί να είναι μεγάλη κλίμακας, όπως καταστροφή των δορυφόρων, blackout (σαν αυτό που συνέβη το 2009 στον Κεμπέκ του Καναδά) ως και διακοπή των τηλεπικοινωνιακών συνδέσεων για μέρες.
Αυτό που σώζει τον πλανήτη μας από τις σοβαρότερες επιπτώσεις είναι η Μαγνητόσφαιρά της, η οποία αποκρούει όσο μπορεί τα φορτισμένα αυτά σωματίδια. Από αυτή την αλληλεπίδραση δημιουργείται το φαντασμαγορικό φαινόμενο του Βόρειου (και πιο σπάνια Νοτίου) Σέλαος, των φωτεινών πολύχρωμων κινούμενων κουρτίνων που σημειώνονται σε πολύ μεγάλα γεωγραφικά πλάτη (λόγω της ισχυρότερης παρουσίας της Μαγνητόσφαιρας πάνω από τους Πόλους). Η κληρονομιά λοιπόν του ηλιακού ανέμου μέσης και παραπάνω ισχύος μπορεί αντί για επικίνδυνη να είναι μαγευτική, ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα που μπορούμε να δούμε στη ζωή μας.
Ο Ήλιος, αποτελεί το φωτοδότη αστέρα μας, εξαιτίας του οποίου υπάρχει η Γη και η Ζωή πάνω σε αυτήν. Η δύναμή του είναι τόσο τεράστια που σπέρνει παντού το Φως πριν ακόμα ξημερώσει, μας ζώνει με τη θερμότητά του άμεσα και μας τυφλώνει με τη λάμψη του. Η επιρροή που ασκεί στη Γη επηρεάζει τη φυσική υπόσταση της ίδιας και όλων των ανθρώπων πάνω σ' αυτήν. Ο φυσικός σίγουρος θάνατος της Γης θα επέλθει 4,5 δισεκ. χρόνια, μετά με την μετατροπή του αστέρα μας σε Ερυθρό Γίγαντα. Όμως, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή να μην αφανίσουμε εμείς οι ίδιοι τη ζωή από τα λάθη που μας εκθέτουν ανεπανόρθωτα απέναντι στον Ήλιο, όπως η καταστροφή της Ζώνης του Όζοντος της Στρατόσφαιρας που μας προστατεύει από τις επικίνδυνες υπεριώδεις ακτινοβολίες του.
28/1/2012
ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ
Στην ιστοσελίδα http://dso-browser.com/ μπορείτε να βρείτε ένα πραγματικά χρήσιμο εργαλείο για όσους ενδιαφέρονται για την αστροπαρατήρηση. Μπορείτε να βρείτε όλα τα deep-sky αντικείμενα στον τόπο που βρίσκεστε για μία συγκεκριμένη μέρα του χρόνου, με βάση τον εξοπλισμό σας ή τα φίλτρα της αρεσκείας σας. Το πρόγραμμα τα ταξινομεί με τον τρόπο που επιθυμείτε, μπορείτε έτσι να πάρετε έτσι μαζί σας μία λίστα με τα αντικείμενα που θέλετε να δείτε και με τη χρονική σειρά που θα θέλατε να τα δείτε για να μην χάσετε κανένα! Eλπίζω να σας αρέσει.
ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ
Η 5η Πανελλήνια Εξόρμηση των Ερασιτεχνών Αστρονόμων, ανήκει στο παρελθόν, αλλά θέλοντας και μη εικόνες επίγειες και ουράνιες ακόμα κατακλύζουν το μυαλό όλων μας.
Πεντακόσιοι και πλέον Έλληνες, από κάθε γωνιά της χώρας έφτασαν σ' αυτή την άγρια κεντρική γη για να θαυμάσουν το ουράνιο στερέωμα μέσα στη μαγεία του απόλυτου σκοταδιού, "φτιάξαμε τα κυκλώματά μας και οι παρέες μας έγραψαν Ιστορία". Ιστορία στην πορεία της ελληνικής ερασιτεχνικής αστρονομίας, με μία διοργάνωση που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε απαιτήσεις, οργάνωση και συμμετοχές.
Η σύναξη των τρελών με τα κόκκινα καπελάκια που έτρεξαν ακούραστα για ένα ολόκληρο χρόνο με αυταπάρνηση, εφευρετικότητα, χιούμορ και όρεξη για να καταστήσουν ζωντανές αυτές εικόνες που ζήσαμε, των άλλων, των καλωδιωμένων τρελών με τα δεκάδες γκαντζετάκια, τις μπαλαντέζες και high tech σιμπράγκαλα, φωτογράφων, (αλλά και των σιωπηλών φίλων που στήριξαν την προσπάθεια, των χορηγών και των αρωγών του δήμου), "ξεδιπλώθηκε σαν χωριό αυτόνομο μέχρι τα ουράνια σώματα με πομπούς και με κεραίες" (με τηλεσκόπια και laptop, θα έλεγα εγώ, Διονύση, αν μου επιτρέπεις).
Όλους εμάς τους τρελούς, αυτό που μας ένωσε "μέσα στις νύχτας το λαμπάδιασμα" είναι η αγάπη, ο σεβασμός για τη Φύση και τον Ουρανό. Και είμαστε τυχεροί που εμείς αν και παιδιά των πόλεων πια οι περισσότεροι, μπορούμε να επιλέγουμε να ζούμε τόσο κοντά τους. Που νιώθουμε ταυτισμένοι με ό,τι μας περιβάλλει και δεν διστάζουμε να το συναντάμε και να το μαθαίνουμε κάτω από δύσκολες συνθήκες. Που περνάμε το καλοκαίρι μας όχι μόνο αραχτοί σε μία ξαπλώστρα με φραπέ και αντηλιακό, αλλά και στο βουνό σε σκηνή και χοντρό μπουφάν.
Είμαστε τυχεροί που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που τα όνειρα κοστίζουν ακριβά, και για τους περισσότερους αποτελούν ανάμνηση των παιδικών χρόνων, ξάπλα στο καπό του αυτοκινήτου... εμείς μπορούμε να τα κάνουμε όμορφα, καμωμένα από αστερόσκονη...
Σε όλους αυτούς τους τυχερούς συναδέλφους τρελούς θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ. Και όσο θα κάνουν τέτοια όνειρα, "οι χοροί μας θα κυλούν ελεύθεροι σαν ποταμοί, σε πολυάριθμα στέκια επαρχιώτικα", φτιάχνοντας "άλλους Γαλαξίες".
15/8/2011
ΕΚΛΕΙΨΗ? ΣΣΣΣ...Η Κ. ΣΑΣΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΙ
Ολική Έκλειψη Σελήνης σήμερα και δυστυχώς πιο πολλοί άνθρωποι δείχνουν να ενδιαφέρονται για το τι θα πει ο Λεφάκης, η Πατέρα και η Παγιατάκη παρά να καταλάβουν το φαινόμενο και να το απολαύσουν.
Η αστρολογία ίσως είναι το μόνο σκοταδιστικό κατάλοιπο του Μεσαίωνα που μαίνεται στην εποχή μας με τόσο μεγάλη έξαρση. Αν στους αστρολόγους προσθέσουμε και τα διάφορα μέντιουμ και τους λοιπούς «χαρισματικούς» τσαρλατάνους, φθάνουμε σε ένα προσωπικό χιλιάδων ανθρώπων που πλουτίζουν επιστρατεύοντας τράπουλες, αιγυπτιακές σοφίες, κληρονομικά χαρίσματα, ακόμα και μαγικές σφαίρες!
Η αστρολογία και η μελλοντολογία εμφανίζονται στη ζωή του μέσου πολίτη. Στον πρωινό καφέ χαζεύοντας τα τηλεοπτικά μαγκαζίνο, στην εφημερίδα που θα διαβάσει στο διάλειμμα της εργασίας του, στο περιοδικό που θα ρίξει μια ματιά περιμένοντας τη σειρά του για να κουρευτεί, στο νυχτερινό ζάπινγκ πριν κοιμηθεί. Το θλιβερότερο όμως είναι ότι ξέρεις πως κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς ώστε προσφέρουν χρόνο, εμπιστοσύνη και χρήματα σε άτομα αμφιβόλου αξιοπιστίας στην προσπάθεια τους να βρουν λύση στο πρόβλημα που τους απασχολεί. Και είναι πραγματικά κρίμα για τους ίδιους, όταν ξέρεις ότι κάποιοι άλλοι «χαρισματούχοι» εκμεταλλεύονται το πόνο τους για να πλουτίσουν. Μερικές φορές μάλιστα κάποιοι άνθρωποι φθάνουν στο σημείο να προσαρμόσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τις προτάσεις του προσωπικού τους αστρολόγου...
Δεν είναι δύσκολο να αποδείξει κανείς πως η αστρολογία καταρρέει από τα ίδια της τα επιχείρηματα. Στις επόμενες γραμμές θα το επιχειρήσω προς ενημέρωση των αναγνωστών μου και «φωτισμό» των -πρόθυμων να διαβάσουν- οπαδών της αστρολογίας.
Οι αστρολόγοι θεωρούν ότι το «ζώδιο» του καθενός προσδιορίζεται από τον αστερισμό που «προβάλεται» ο Ήλιος κατά τη γέννησή μας. Λέγοντας «προβάλεται» εννοούμε τον αστερισμό που βρίσκεται πίσω από τον Ήλιο στον ουρανό (αυτό συμβαίνει γιατί τα άστρα που απαρτίζουν τον αστερισμό βρίσκονται πολύ πιο μακριά από τον Ήλιο μας), στο background δηλαδή. Και συνεχίζουν υποστηρίζοντας ότι ο κύκλος των αστερισμών αυτών στον ουρανό περιλαμβάνει 12 αστερισμούς ίσης έκτασης περίπου 30 μοιρών γιατί 360/12=30 (360 είναι οι μοίρες του κύκλου). Κάθε αστερισμός διαρκεί περίπου 30 μέρες και μέσα σε ένα χρόνο το αστέρι μας θα περάσει και από τους 12 αστερισμούς. Οι αστερισμοί αυτοί ονομάζονται ζώδια γιατί όλοι σχεδόν έχουν ονόματα ζώων.
Ηθελημένα οι αστρολόγοι τείνουν να αγνοούν κάποιες πραγματικότητες: α) ότι ο Ήλιος προβάλεται σε 13 αστερισμούς (τα γνωστά ζώδια+Οφιούχο), β) ότι η έκταση κάθε αστερισμού δεν είναι ίδια, η Παρθένος πχ είναι πολύ μεγαλύτερη από το Ζυγό και γ) το φαινόμενο της μετάπτωσης των Ισημεριών, εξαιτίας του οποίου έχει πλέον αλλάξει θέση ο Ήλιος (τη συγκεκριμένη μέρα γέννησης κάποιου ανθρώπου σήμερα ο Ήλιος δεν βρίσκεται εκεί που βρίσκονταν την εποχή θέσπισης της αστρολογικής θεωρίας). Οι αστρολόγοι δηλαδή αρνούνται τη γνωστή και κοινώς αποδεκτή παγκοσμίως διάταξη των αστερισμών στον Ουρανό και τους επιστημονικούς χάρτες, όπως αυτά αποφασίστηκαν από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση το 1922 και αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους αστερισμούς, εμμένουν να φαντάζονται ένα δικό τους κύκλο με 12 ζώδια όπου κάθενα έχει ίδια έκταση με το άλλο (30 μοίρες). Αυτό προϋπόθετε την εμφάνιση ενός νέου χάρτη του Ουρανού, κάτι που οι αστρολόγοι δεν έχουν εμφανίσει ποτέ. Εμφανίζουν μονάχα ένα κύκλο με τυχαία σύμβολα των ζωδίων και όχι με τις διαγραμμίσεις που ενώνει τους αστέρες, δηλαδή έναν κύκλο που δεν έχει καμία σχέση με τον Ουρανό. Και ξαφνικά εμφανίζουν πέρασμα του Ήλιου μπροστά απ’ αυτό τον ανύπαρκτο κύκλο τους για να δικαιολογήσουν τη θεωρία τους.
Τα δύο πρώτα βασικά ερωτήματα λοιπόν που προκύπτουν αυτή τη στιγμή είναι τα εξής : α) αν ο χάρτης τους υπάρχει και συνδέεται με τα ουράνια σώματα γιατί δεν τον τοποθετούν πάνω στον Ουρανό, ώστε να αντιληφθούμε την κίνηση των ουράνιων σωμάτων? Και β) αν ο χάρτης τους αποτελείται από ζώδια όπως αυτά εμφανίζονται στους επίσημους ουράνιους χάρτες, γιατί δεν αναφέρουν τον Οφιούχο ως ζώδιο, γιατί όλα τα ζώδια "διαρκούν» το ίδιο περίπου και γιατί δεν αναφέρουν ότι πλέον κάποιος που γεννήθηκε πχ στις 21/11 δεν είναι Σκορπιός αλλά Τοξότης, λόγω της μετάπτωσης των Ισημεριών?
Οι ερωτήσεις δεν γίνεται να απαντηθούν από τους αστρολόγους, γιατί αν παραδέχονταν αυτές τις αλήθειες, θα ήταν σαν να παραδέχονταν ότι η «επιστήμη» τους είναι αναξιόπιστη. Τι θα μπορούσαν να πουν σε κάποιον; «Α, ξαφνικά δεν είσαι Σκορπιός, αλλά Τοξότης»; Γι’ αυτό αποσιωπούν ηθελημένα και στηρίζονται στην άγνοια του κόσμου.
Και ενώ το βασικό όργανο της αστρολογικής δουλειάς, ο χάρτης, δεν έχει καμία βάση, ώστε να οικοδομηθεί η θεωρία τους, οι αστρολόγοι δεν είναι σε θέση να δικαιολογήσουν την πηγή των πληροφοριών που μας «παρέχουν»: δέχονται αξιοκρατικά την επίδραση των ουράνιων σωμάτων στο χαρακτήρα και το πεπρωμένο μας με βάση τη θέση τους κάθε φορά. Πως προκύπτει αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί. Όπως επίσης δεν μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα, « πως γίνεται για 500 εκατ. ανθρώπους σε όλον τον κόσμο η αυριανή μέρα να είναι ίδια» (αν διαιρέσουμε τον παγκόσμιο πληθυσμό των 6 δις με το 12 σημαίνει ότι σε κάθε ζώδιο αναλογούν περίπου 500 εκατ. άνθρωποι); Και πως γίνεται να διαφωνούν οι αστρολόγοι μεταξύ τους από στήλη σε στήλη; Πόσο αξιόπιστους τους καθιστά αυτό;
Η αστρολογία κοντράρει και άλλες επιστήμες όμως: ενώ η Ψυχολογία λέει ότι η προσωπικότητα ενός παιδιού διαμορφώνεται ενόσο είναι ακόμα στην κοιλιά της μάνας του, η αστρολογία λαμβάνει υπόψην της μόνο τη γέννηση. Και εφόσον είναι σημαντική η επίδραση των πλανητών μια δεδομένη περίοδο, γιατί δεν αποφεύγουμε τη σύλληψη ενός παιδιού 9 μήνες πριν? Η γιατί δεν περιβάλλουμε το παιδί με μία σάρκινο ασκό όπως η κοιλιά της μητέρας, μέχρι να αλλάξουν οι πλανήτες, από τη στιγμή που η δράση των πλανητών «αποκρούεται» από τον πλακούντα?
Άλλες απορίες που μπορούν να αποδείξουν την απάτη της αστρολογίας είναι η αδυναμία της τελευταίας να εξηγήσει τα εξής: από τη στιγμή που ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας ανακαλύφθηκαν από το 18ο αιώνα και μετά, τα πιο παλιά ωροσκόπια που δεν τους συμπεριλαμβάνουν είναι λανθασμένα; Γιατί οι πλανήτες υπήρχαν...απλά δεν τους είχαμε ανακαλύψει. Και εν πάσει περιπτώσει με ποια λογική κυριαρχούν οι πλανήτες, όταν στο Σύμπαν υπάρχουν πολύ πιο ισχυρές δυνάμεις; Και η απόσταση; Δεν παίζει ρόλο η απόσταση;
Οι αστρολόγοι δεν δέχονται να αφιερώσουν χρόνο στη στατιστική επιβεβαίωση. Για να αυξήσουν μάλιστα τις πιθανότητές τους για δικαίωση των προβλέψεων τους, προσπαθούν να τις παρουσιάσουν με αμφίσημο τρόπο, όπως έκανε η Πυθία στην αρχαιότητα. Ο κόσμος αν διαβάσει κάτι τέτοιο αφού του έχει συμβεί ένα γεγονός, προκαταβάλεται και ψάχνει να βρει τρόπο ώστε να δικαιολογήσει μέσα του ότι αυτό που διάβασε έγινε τελικά. Είναι μία καθαρά ψυχολογική αντίδραση: πριν λίγα χρόνια ένας Γάλλος στατιστικολόγος έστειλε σε 150 ανθρώπους το ωροσκόπιο ενός κατά συρροήν δολοφόνου και τους ρώτησε πόσο νομίζουν ότι τους ταιριάζει. Το 95% απάντησε ότι στην περιγραφή αναγνωρίζουν τον εαυτό τους...Όποτε έγινε επιστημονική αξιολόγηση των αστρολογικών προγνώσεων αποδείχθηκε ότι δεν ξεπερνούσαν ούτε το νόμο των πιθανοτήτων!
Με την απάτη της αστρολογίας δυστυχώς ασχολείται η αστρονομία μόνο. Και ενάς από τους λόγους γι’ αυτό είναι η σύγχηση των εννοιών : λίγο το γεγονός ότι ο κόσμος προτιμά να διασκεδάζει διαβάζοντας μελλοντολογικές προβλέψεις, λίγο ότι το καλό μας εκπαιδευτικό σύστημα που δεν φρόντισε να μας φέρει σε επαφή με τον ουρανό και λίγο το ότι ακούγεται πιο πολύ σαν λέξη στα ΜΜΕ που διψά να πασάρει τα σκουπίδια του, οδηγηθήκαμε στο να υπάρχει μία παρανόηση μεταξύ της λέξεων αστρονομίας και αστρολογίας και να ταυτίζονται στη συνείδηση πολλών.
Οι δύο όροι πράγματι είχαν την ίδια έννοια ως τα χρόνια του Μεσαίωνα. Τότε και πιο παλιά, λόγω της περιορισμένης γνώσης των ανθρώπων περί των φαινομένων του Σύμπαντος – που οφείλονταν στην έλλειψη κατάλληλων οργάνων- και της διαχρονικής προσπάθειας του ανθρώπου να γνωρίσει το μέλλον του, υπήρχε η τάση να «οιωνοποιείται» κάθε αντισυμβατικό ουράνιο φαινόμενο: πχ ένας κομήτης. Γι’ αυτό και οι μελετητές του ουρανού την παλιά εποχή αποκαλούνταν αστρολόγοι ή μάγοι.
Η ανακάλυψη όμως του τηλεσκοπίου το 1609 αποτέλεσε τη στιγμή ορόσημο για το διαχωρισμό των δύο εννοιών. Οι πρώτες παρατηρήσεις και καταγραφές έλαβαν χώρα σχεδόν αμέσως. Τα ουράνια σώματα αποκάλυψαν για πρώτη φορά τα μυστικά τους που έκρυβαν για χιλιάδες χρόνια. Τα φαινόμενα έπαψαν να θεωρούνται θεϊκά σημάδια και ανεξήγητα γεγονότα απομυθοποιήθηκαν. Η αστρονομία διεύρυνε τα γνωστικά πεδία του τότε ανθρώπου και η γνώση που χάρησε συνέδραμε αποφασιστικά στην εξέλιξη της Ναυσιπλοΐας, της Φυσικής και της Χημείας. Kαι ενώ αυτός συνειδητοποιούσε τι ακριβώς τον περιβάλλει και πόσο ασήμαντη ύλη είναι μέσα στο χάος του Σύμπαντος, κάποιοι έμεναν προσκολλημένοι στις δυσιδαιμονίες και στις προλήψεις.
Παρ’ όλ’ αυτά όμως, το λεκτικό «μπέρδεμα» των δύο εννοιών εμφανίζεται ακόμα και από εκεί που δεν το περιμένεις. Πριν 3 χρόνια, το κρατικό κανάλι ΝΕΤ έκρινε σκόπιμο να μεταδώσει την είδηση της τιμητικής διάκρισης Έλληνα επιστήμονα (και μάλιστα από τη Θεσσαλονίκη) του οποίου του όνομα δόθηκε σε έναν αστεροειδή για την προσφορά του στην επιστήμη. Το υποτειθέμενο 'υψηλού επιπέδου' μεσημεριανό (15:00) δελτίο ειδήσεων του έκανε το θαύμα του. Γιατί η καλή και ποιοτική μας ΕΡΤ μας φρόντισε να μας αποδείξει ότι η ημαμάθεια είναι χειροτέρα της αμάθειας και μητέρα κάθε κακού. Εκτός του πρόβαλε την σημαντική αυτή είδηση προτελευταία (λες και έχουμε ένα κάρο επιστήμονες που βραβεύονται κάθε μέρα), γελιοποίησε την αξία του καθηγητή και την επιστήμης γενικά, παρουσιάζοντάς τον ως αστρολόγο και όχι ως αστρονόμο. Δηλαδή ισάξιο με Λεούση, τη κ. Σάσα, τη χαρτορίχτρα της Σμύρνης και τη Σιβύλια που έχει κληρονομικό χάρισμα και διαβάζει το τσάι. Προφανώς ο άνθρωπος είχε κάποιες μαντικές ικανότητες και δεν το ξέραμε...
Δυστυχώς. παρά τις προσπάθειες της αστρονομικής επιστημονικής και ερασιτεχνικής κοινότητας να πείσει τον κόσμο να καταλάβει την ανυπαρξία και την πλάνη της αστρολογίας, όλοι συνεχίζουν να κωφεύουν εσκεμμένα. Ακόμα και τα «σοβαρά» κανάλια που κανονικά θα έπρεπε να εκπαιδεύουν και όχι να αποπροσανατολίζουν. Άλλοι αγύρτες προσπαθούν να πλήξουν την επιστήμη και το ενδιαφέρον που προκαλεί η αστρονομία στους ανθρώπους, να την υποβιβάσουν και να την καταστήσουν αναξιόπιστη, όπως είναι η δική τους «ψευδοεπιστήμη». Γνωστό είναι το ετήσιο παραμύθι με τον Άρη που στέλνεται ως spam κάθε Αύγουστο σε όλο τον κόσμο, ότι και καλά θα πλησιάσει τόσο κοντά στη Γη ώστε να φαίνεται σαν δίδυμο φεγγάρι. Και μάλιστα είναι τόση η ξετσιποσιά τους και το θράσος τους που προκειμένου να πείσουν όλους τους μη μυημένους στην αστρονομία ανθρώπους, χρησιμοποιούν και αντίστοιχους όρους ώστε να γίνουν όσο πιο πιστευτοί γίνεται... Ματαιοπονούν όμως.
Και είναι πραγματικά απορίας άξιο, πως ενώ αν πουλώ νερό για φάρμακο θα μπω φυλακή, γιατί δεν θα μπω αν πουλώ αέρα για προβλέψεις. Καμία όμως δικαστική απόφαση για να διωχθούν οι 15.000 Έλληνες αστρολόγοι επίσημα δεν έχει υπάρξει ποτέ, ούτε πρόκειται βέβαια...
Σαφώς δεν μπορούμε να ελπίσουμε ότι θα πάψει αυτό το ξεμυάλισμα του κοινού με την αστρολογία. Καθήκον όμως όλων όσων ασχολούμαστε με την επιστήμη και τη γνώση –από οποιαδήποτε οπτική γωνία- είναι να καταπολεμούμε την άγνοια. Ας μην επιτρέψουμε αν μπορούμε μέσα από την πένα μας, να μεγαλώσουν άλλοι νέοι άνθρωποι μέσα στις φαντασιοπληξίες και τα «φούμαρα» που μας πουλά κάθε Χαλιμά. Χρειάζεται ένα έρισμα. Και όχι γνώσεις, αλλά κοινή λογική για να αντιληφθεί την τεράστια απάτη, τη φαυλότητα, την εκμετάλλευση των ανθρώπινων πόνων και ελπίδων που σημαίνει αυτή η ψευδοεπιστήμη και να την απορρίψει.
15/6/2011
ΔΙΑΣΤΗΜΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ...ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Έναν μίνι-ανταγωνισμό που θυμίζει άλλες εποχές φαίνεται ότι θα ζήσουμε σε λίγα χρόνια μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Αυτή όμως τη φορά θα έχει άλλη μορφή.
Πρόκειται για τον εμπορικό ανταγωνισμό δύο μεγάλων ντουέτων αμερικανικών και ρωσικών εταιριών αεροδιαστημικής, για το ποια θα κατασκευάσει πρώτη «Τουριστικό Ιδιωτικό Διαστημικό Σταθμό».
Η ιδέα για την τουριστική αξιοποίηση του Διαστήματος είναι παλιά. Ήδη οι πρώτοι ζάπλουτοι τουρίστες έχουν τεθεί σε υποτροχιά και έχουν βιώσει την μοναδική εμπειρία της μικροβαρύτητας και της θέασης της Γης από ψηλά, ενώ 330 άτομα έχουν κλείσει θέση για να πετάξουν μετά από μερικούς μήνες με τo νέo διαστημόπλοιο που ετοιμάζει η αμερικάνικη εταιρία Virgin Galactic, το SpaceShip2 . Όμως πλέον, εταιρίες των δύο μεγαλύτερων διαστημικών δυνάμεων, φαίνεται να σκέπτονται κάτι πιο εντυπωσιακό: την κατασκευή ενός «άλλου τύπου» Διαστημικού Σταθμού, στο οποίο θα μπορούν να μεταφέρονται και να ζουν όσοι τουρίστες το επιθυμούν, με την καταβολή φυσικά ενός παχυλού αντιτίμου.
Πρόσφατα, δύο μεγάλες ρωσικές εταιρίες, η «μοσχοβίτικη» Orbital Technologies και η νο1 αεροδιαστημική εταιρία της χώρας, RSC Energia, ανακοίνωσαν τα από κοινού σχέδιά τους για την επίτευξη του παραπάνω στόχου. Ο νέος σταθμός θα μπορεί να φιλοξενεί μέχρι 7 άτομα, όχι απαραίτητα τουρίστες, αλλά και επιστήμονες και αστροναύτες. Η μεταφορά τους θα γίνεται με το διαστημόπλοιο Soyuz και οι προμήθειες στο σταθμό με τα μη επανδρωμένα διαστημικά οχήματα Progress. H πρώτη χρήση του αναμένεται να λάβει χώρα το 2016, ενώ ο Σταθμός θα βρίσκεται σε απόσταση 100 χλμ από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, τον οποίον υποτίθεται ότι θα εξυπηρετεί με την παροχή πληρώματων και προμηθειών όποτε κρίνεται σκόπιμο. Η ρωσική Διαστημική Εταιρία Roscosmos, εξέφρασε την ικανοποίησή της για το παραπάνω σχέδιο των δύο κολοσιαίων αεροδιαστημικών εταιριών και πρόκειται φυσικά να το εκμεταλλευτεί.
Οι Αμερικανοί από την άλλη που είναι οι μόνοι που έχουν ήδη στείλει τουρίστες στο Διάστημα, εδώ και καιρό οραματίζονται κάτι αντίστοιχο. Η μεγάλη εταιρία Bigelow Aerospace με έδρα το Λας Βέγκας ήδη ετοιμάζει το δικό της Τουριστικό Σταθμό, τον Orbital Space Complex. Μάλιστα, έχει ήδη τεστάρει «φουσκωτές κατοικίες» γι' αυτόν, όσο και για μία μελλοντική βάση στον Άρη. Το όλο εγχείρημα συνοδεύεται και από την κατασκευή μίας νέας κάψουλας μεταφοράς των επιβατών προς και από το Σταθμό αυτόν, όπως και τον Διεθνή Διαστημικό. Την κατασκευή αυτή την έχει αναλάβει η Boeing και φαίνεται να υπερέχει τον αντίστοιχων προσπαθειών που έχουν γίνει από άλλες εταιρίες. Η κάψουλα «Crew Space Transportation-100» μπορεί να μεταφέρει για μικρές πτήσεις 7 άτομα και είναι συμβατή με πολλού τύπου πυραύλους. Οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι θα προλάβουν να τα έχουν όλα αυτά έτοιμα το 2015...
Ο εμπορικός ανταγωνισμός μεταξύ των ιδιωτικών εταιριών μεταφέρεται λοιπόν και στο χώρο του Διαστήματος. Τεράστια ποσά διακυβεύονται και σε λίγα χρόνια, ο χώρος του Διαστήματος θα είναι καθοριστικός όχι μόνο για τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που προσφέρει, αλλά και για τα οικονομικά. Θα αποτελέσει παράγοντα σημαντικής οικονομικής ισχύος και δεν είναι καθόλου τυχαίο, λοιπόν, ότι ένα μεγάλο μέρος της τεχνολογίας του Διαστήματος στρέφεται προς την κατεύθυνση του Διαστημικού Τουρισμού.
(9/6/11, Πηγές: Space.com, από δημοσιεύσεις στις 19/7/10, 20/7/10, 29/9/10 και 10/10/10)
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ENDEAVOUR
Σήμερα στις 13:56 U.T. έγινε η εκτόξευση του Διαστημικού Λεωφορείου Endeavour για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από το Kennedy Space Center. Το ταξίδι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθότι είναι το τελευταίο του συγκεκριμένου Διαστημικού Λεωφορείου, που επί 19 συναπτά έτη πραγματοποίησε 25 πτήσεις, ταξιδεύοντας συνολικά περίπου 166 εκατ. χλμ...Το Endeavour έχει πλήρωμα 6 αστροναύτες και η αποστολή τους αναμένεται να διαρκέσει 16 μέρες. O σκοπός της πτήσης είναι επιστημονικός: η διενέργεια ενός πειράματος με τη χρήση του Αlpha Magnetic Spectometer (AMS) Detector, με στόχο τη μελέτη της Σκοτεινής Ύλης που απαρτίζει το Σύμπαν. Περισσότερα:
Η ΠΡΩΤΗ ΠΤΗΣΗ
Στις 12 Απριλίου 2011 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την πρώτη πτήση του ανθρώπου στο Διάστημα. Ο πρώτος άνθρωπος, ο Γιούρι Γκαγκάριν, στο μέσο ενός αδυσώπητου Ψυχρού Πολέμου, θα φέρει τη χώρα του την ΕΣΣΔ στο ζενίθ της δόξας της και τον Άνθρωπο στο πιο απομακρυσμένο σημείο που βρέθηκε ποτέ...Η ΕSA "σκηνοθέτησε" μία ταινία προσομείωσης της πρώτης πτήσης. Τα πλάνα πάρθηκαν από τον αστροναύτη Paolo Nespoli τραβώντας με την κάμερα από την Cupola του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού. Αναπαριστούν ότι ακριβώς πρέπει να είδε ο Γκαγκάριν τη μέρα εκείνη...Η ταινία έχει ήδη κάνει εκατομμύρια προβολές στο YouΤube. Μπορείτε να την απολαύσετε και από το blog μου κλικάροντας στην πρώτη εικόνα "The first orbit-the movie" που βρίσκετε κάτω από τον τίτλο: "Η πρώτη πτήση στο Διάστημα" στην αριστερή στήλη. Καλή θέαση!
12/5/2011
ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ
http://www.space.com/159-strangest-alien-planets.html
ΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ
"Αυξάνουμε την έκταση της Ελλάδας και αντί για να μας προσέχουν, μας έχουν ξεχάσει στην απομόνωσή μας" άκουγες να λένε με παράπονο οι κάτοικοι του Καστελόριζου, του πιο απομακρυσμένου μας νησιού, στη μέση της απόστασης Ρόδου-Κύπρου. Το λογικό τους παράπονo επιτέλους, βρέθηκαν ώτα -τόσα πολλά όσο ποτέ- για να τ' ακούσουν, όταν για μία μέρα, μία μέρα μέσα στην Ιστορία, η γη των 9 τ.χλμ. έμελλε να γίνει το επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος...
Γι' αυτό ευθύνεται μία συμπαντική συνομωσία που κατέστησε τρία ουράνια σώματα, τη Γη, τη Σελήνη και τον Ήλιο, όχι μόνο ευθυγραμμισμένα, όχι μόνο με ταυτισμένα επίπεδα, αλλά και στην κατάλληλη απόσταση μεταξύ τους, ώστε ο μικροσκοπικός μας δορυφόρος να καλύψει το δίσκο του Ήλιου κάνοντας τη σκιά του αστέρα μας να λούσει για 3' το νησάκι, μετατρέποντας τη μέρα σε νύχτα, βγάζοντάς το από τη λήθη και χαρίζοντάς του αυτό που τόσα χρόνια του στέρησαν κάποιοι..."Τόσο κόσμο, ούτε τον Αύγουστο δεν έχουμε" λέγανε με καμάρι οι ντόπιοι...
Δεν υπάρχει καλύτερο σκηνικό να βιώσεις τη δύναμη της Φύσης από ένα μέρος που λούζεται από την ομορφιά της Φύσης. Από Το Κάστρο της Χώρας, το Καστέλο Ρόσο, δεκάδες ντουζίνες φιλοξενούμενα μάτια μπορούσαν να θαυμάσουν ταυτόχρονα με την εξέλιξη της ουράνιας γεωμετρίας, τα υπέροχα γραφικά δίπατα και τρίπατα σπιτάκια της παραλίας και τη θάλασσα της Μεσογείου. Ήταν το ιδανικότερο μέρος για να θωρήσει κανείς το φαινόμενο: η θέα ήταν πανοραμική και μπορούσες να ατενίσεις ολόγυρά σου χωρίς τίποτα να διακόπτει το βλέμα σου, νιώθοντας απελευθερωμένος και γαλήνιος.
Ποτέ στη ζωή μου δεν θυμάμαι να είδα τόσα πολλά χρώματα της Φύσης μαζί, από τις ζεστές αποχρώσεις του εαρινού σκηνικού, το ξανθό του Ήλιου, τα χρωματιστά παραθύρια, το πρασινογάλαζο της θάλασσας, στις ψυχρές, ασπρόμαυρες αποχρώσεις καθώς η Σελήνη κέρδιζε βήμα βήμα τη θέση της μπροστά στον Ήλιο...Στην ολικότητα, θυμάμαι το κατάλευκο σεντόνι του Στέμματος που ξετυλίχτηκε ξαφνικά σαν κάποιος ζωγράφος να πιτσίλισε τον ουρανό με λευκή λαδομπογιά. Θυμάμαι το κατάμαυρο δίσκο της Σελήνης σαν Σκοτεινή Μαύρη Τρύπα στην καρδιά του Στερεώματος. Το μωβ που κατέκλισε τον Ορίζοντα, σαν σε ένα ατέλειωτο ηλιοβασίλεμα, όπου κι αν άφηνες τη ματιά σου να ταξιδέψει. Θυμάμαι το απόκοσμο μπλε του Ουρανού και την ατμόσφαιρα που δεν περιγράφεται με λόγια...
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που δεκάδες κόσμου χειροκρότησε αυθόρμητα όταν αντίκρυσε το Διαμαντένιο Δαχτυλίδι, τον μεγάλο βιρτουόζο της Σκηνής. Τις φωνές, ένα κράμα θαυμασμού, δέους και φόβου. Φόβου? Γιατί άραγε; Ρωτήστε όλους τους αρχαίους λαούς που στο ξέσπασμα του φαινομένου σταματούσαν ακόμα και πολέμους και προσκυνούσαν τους Θεούς...Αν μπορούσαμε, θα βρίσκαμε την απάντηση στην ενδόμυχη ανησυχία των ζώων που κρύβονται και αντιδρούν παράξενα, σαν να χάνουν τη λογική συνείδησή τους. Μήπως τελικά η ζωή μας είναι συνηφασμένη με το Φως και τη Σκιά; Μήπως οποιοδήποτε παράδοξο παιχνίδισμά τους μας αρκεί για να νιώσουμε αδύναμοι, ασήμαντοι, μικροί;
Πιο πολύ όμως δεν θα ξεχάσω την αγωνία της εξέλιξης. Πως οι παλμοί χτυπούσαν πιο έντονα, λεπτό προς λεπτό, πως οι αισθήσεις γίνονταν μάτια, πως η ανησυχία νικούσε τη λογική... Για μια στιγμή σκεφτόμουν τί γίνεται εκει πάνω κάθε δευτερόλεπτο που περνά και εγώ που έχω την τύχη να το ζω... και σκεφτόμουν που είμαι αλήθεια...σε μία μικρή ζώνη πάνω στην υφήλιο που μία εξωκοσμική τεράστια ζώνη Σκιάς με καλύπτει, σαν ένα θείο πέπλο...
Η Ολική Έκλειψη Ηλίου της 29ης Μαρτίου 2006 ανήκει στο παρελθόν. Τα όσα ζήσαμε όμως, όσοι τυχεροί είχαμε την ευκαιρία να πάμε στο Καστελόριζο, σφράγησαν για πάντα τις αισθήσεις μας. Τα "τρία λεπτά βγαλμένα από έναν άλλο κόσμο", περιγράφει όσο τίποτα άλλο ένα φαινόμενο που πολύ δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς αν δεν το βιώσει. Και που όσο και να κρατήσει, ποτέ δεν σου φτάνει. Ποτέ δεν θέλεις να σταματήσεις να βιώνεις την πεμπτουσία της μαγείας...
14/5/2011
(Παρακάτω παρουσιάζονται λίγες φωτογραφίες από τη στιγμή της συγκέντρωσης στο Κάστρο. Το βίντεό μου από την έκλειψη μπορείτε να το δείτε στην αρχική σελίδα του blog)
 |
| Η πίσω (και λιγότερο εντυπωσιακή) θέα από το Κάστρο |
ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Παρά το γεγονός ότι η σωστή παιδεία αποτελεί το Α και το Ω μίας χώρας, κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται γι' αυτήν στη δική μας. Ελλείψεις σχολείων και καθηγητών, ίδρυση περιττών τμήματων στην περιφέρεια για να βολευθούν οι φίλοι των εκάστοτε κυβερνώντων, σύστημα που δεν διδάσκει αλλά προβάλει τη στείρα μάθηση, εισαγωγές όλου του κόσμου στα πανεπιστήμια, χορήγηση πτυχίων για πλάκα, αιώνιοι φοιτητές, είναι μόνο μερικά από τα τραγελαφικά φαινόμενα που συναντάμε στη χώρα μας.
Μέσα σ' αυτό το μήκος κύματος, δεν θα μπορούσε να υπάρξει και ένα σύστημα που να ευνοεί το παιδαγωγικό χαρακτήρα της παιδείας. Αντί να δίνεται η ευκαιρία στο μαθητή να έρθει σε επαφή με όλα τα γνωστικά αντικείμενα κατά τη διάρκεια των εφηβικών του χρόνων ώστε να επιλέξει αυτό που επιθυμεί περισσότερο να σπουδάσει, αντί να τον κατευθύνει να αγαπήσει τη μόρφωση και την καλλιέργειά του, το να μάθει να διαβάζει και να μάθει ότι πρέπει να μοχθήσει για να γίνει αύριο-μεθαύριο ένας επιστήμονας, ένας καλλιτέχνης, ένας άνθρωπος του πνεύματος ή ό,τι άλλο θέλει, το αγαπημένο μας Υπουργείο αποφασίζει να μειώσει τα γνωστικά παιδεία και τα μαθήματα επιλογής.
Θύμα αποτελεί και η Αστρονομία...η επιστήμη που για τους αρχαίους Έλληνες ήταν η μητέρα των Επιστημών. Είναι να απορεί κανείς πως ένα τέτοιο γνωστικό πεδίο με σημαντικότατη εφαρμογή στις ανάγκες των καιρών, κρίνεται ως περιττό. Κάποιος θα πρέπει να πει στην κ. Διαμαντοπούλου πως Αστρονομία δεν είναι μόνο ρομαντζάδα τη νύχτα και μικρά φωτάκια που αναβοσβήνουν για μας για πλάκα. Χάρις το Διάστημα έχει κινητό, ξέρει πως θα κάνει το μαλλί της γιατί αύριο μπορεί να βρέξει και χάρις αυτό μπορεί να κάνει ταξίδια στο εξωτερικό γρηγορότερα και ασφαλέστερα. Και ας πει και στον κ. Βενιζέλο, ότι την ίδια στιγμή που η Ελλάδα αδιαφορεί για το Διάστημα όσον αφορά την άμυνα της, οι μελλοντικές μάχες θα κρίνονται όχι στον αέρα, αλλά στο ποιος θα μπορεί καλύτερα να χρησιμοποιεί το Διάστημα....
Και ενώ σε άλλες χώρες η Αστρονομία αποτελεί την αιχμή του δόρατος, με μία βιομηχανία αεροδιαστημικής που αναπτύσσεται και καλπάζει ραγδαίως, η χώρα που τη γέννησε, η Ελλάδα, τώρα την κρίνει άχρηστη.
Ίσως καλύτερα για την ίδια την Επιστήμη, αφού όπως διδάσκεται στην Ελλάδα, βιάζεται. Όχι όμως καλύτερα για τα παιδιά που τους στερείται η δυνατότητα να γνωρίσουν κάτι διαφορετικό, κάτι εκτός του γήϊνου κόσμου που είναι επικεντρωμένος στην ασημαντότητα και στην ύλη, κάτι που προάγει τη γνώση, τη φιλοσοφία, την αγάπη για την Έρευνα και την εξέλιξη...
Σας καλώ να δώσετε την ψήφο διαμαρτυρίας σας στο παρακάτω link, για να φτάσει στο Υπουργείο, υπογράφοντας στην ανάγκη διατήρησης αυτού του υπέροχου μαθήματος
σαν μάθημα επιλογής στο Λύκειο. Η διαδικασία δεν θα διαρκέσει πάνω από 2 λεπτά.
http://www.gopetition.com/petition/40538.html
15/4/2011
1/7/2014
21/9/2014
Πηγές:
ΚΑΙ ΣΥ ΑΠΟΣΠΕΡΙΤΗ ΜΟΥ...
Ο Αποσπερίτης, κάπου εκεί βουτηγμένος ανάμεσα μέσα στις μωβ και σκούρες μπλε αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος, δεσπόζει πάνω από τις θολές γραμμές του δυτικού ορίζοντα. Κομιστής του Δειλινού, το πρώτο "αστέρι" πριν νυχτώσει και το πιο φωτεινό, στέκει ασάλευτο για λίγες ώρες σαν φάρος πάνω από τα εμπορικά πλοία και τις σιλουέττες μακρινών στεριών, παρασύροντας το βλέμμα μας στο διηνεκές. Ο Αυγερινός, ξεπροβάλει σαν απρόσμενη ηλιαχτίδα μέσα από τα πρώτα γλυκά κελαηδήματα, προμηνύοντας το ξεκίνημα της νέας μέρας. Καθώς ο ουρανός γαλαζώνει, διαγράφει τη δική του ανοδική πορεία μέχρι ο Ήλιος να τον ξεθωριάσει... Το αστέρι της Αυγής, μας εγκαταλείπει τελευταίο και ένα ακόμα έναστρο χειροτέχνημα της Νύχτας τελειώνει....Και οι δύο εμβληματικοί πρωταγωνιστές δεν είναι παρά το ίδιο πρόσωπο: η πιο όμορφη γυναίκα.... Ο πλανήτης, που οι Αρχαίοι Έλληνες αντιλήφθηκαν πρώτοι ως πιο φωτεινό, όπως η θεά τους, τους τράβηξε το βλέμμα...Δικαίως το πιο φωτεινό αστέρι παίρνει το όνομα της.... Εκτυφλωτική και αταλάντευτη σημειακή πηγή, η Αφροδίτη είναι στην πραγματικότητα ο πλανήτης Κόλαση, κρύβοντας την ομορφιά της κάτω από το βαθύ πέπλο της ατμόσφαιράς της, πεισματικά, να μην τη θωρεί κανείς...Κάτω απ' αυτό, πιο καυτή από τη φλόγα, με 496 βαθμούς Κελσίου, με κορμί ρευστής λάβας, δάκρυα όξινης βροχής και τον πιο σφιχτό εναγκαλισμό που σε συνθλίβει. Γυναίκα, είπαμε, το πιο φωτεινό αστέρι...
1/7/2014
ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΒΕΛΟ...
Το Νεφέλωμα της Δαντέλας, αραχνοΰφαντο, αιθέριο και κομψό, σαν το γυναικείο ένδυμα, είναι ένα από τα εκπληκτικότερα αριστουργήματα του ουράνιου θόλου. Ιδωμένο μόνο μέσα από τηλεσκόπιου μεγάλου διαμετρήματος εξοπλισμένο με φίλτρο ΟΙΙΙ, τα δαιδαλώδη πλοκάμια του ξετυλίγονται σε όλο το πεδίο. Στην παρούσα φωτογραφία, το Υπόλειμμα Υπερκαινοφανούς, καδραρισμένο και αποτυπωμένο μερικώς, ξεπροβάλλει μέσα από ένα κέντημα αστέρων στο γαλακτοφόρο Κύκνο.
Το Νεφέλωμα της Δαντέλας, αραχνοΰφαντο, αιθέριο και κομψό, σαν το γυναικείο ένδυμα, είναι ένα από τα εκπληκτικότερα αριστουργήματα του ουράνιου θόλου. Ιδωμένο μόνο μέσα από τηλεσκόπιου μεγάλου διαμετρήματος εξοπλισμένο με φίλτρο ΟΙΙΙ, τα δαιδαλώδη πλοκάμια του ξετυλίγονται σε όλο το πεδίο. Στην παρούσα φωτογραφία, το Υπόλειμμα Υπερκαινοφανούς, καδραρισμένο και αποτυπωμένο μερικώς, ξεπροβάλλει μέσα από ένα κέντημα αστέρων στο γαλακτοφόρο Κύκνο.
21/9/2014
ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΕΩΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ
Η Σελήνη είναι ο μοναδικός δορυφόρος μας, με διαδοχικές εναλάσσιμες όψεις. Ένας ασπρόμαυρος ονειρικός κόσμος ηπείρων και θαλάσσιας λάβας, μνημείων των πανίσχυρων δυνάμεων του Διαστήματος με χιλιάδες κρατήρες πρόσκρουσης, ένα ανυπέρβλητο ανάγλυφο βουνών, χαράδρων, λεκανών, ηφαιστείων και γκρεμών, εντυπωσιακής γεωλογικής δραστηριότητας. Μας χαρίζει τις εντυπωσιακές εκλείψεις, τη μέτρηση του Χρόνου, μας προσφέρει τη ρομαντική της συντροφιά και την ελπίδα για επικοισμό στο μέλλον.
Βρίσκεται σε μέση απόσταση 384000 χλμ από τη Γη. Η ακτίνα της ειναι 1738 χλμ και είναι ο πέμπτος σε μέγεθος φυσικός δορυφόρος του Ηλιακού Συστήματος.
Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία δημιουργήθηκε όταν ένα σώμα των διαστάσεων του Άρη χτύπησε τη Γη, πρίν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Τότε μέρος του μανδύα των δύο σωμάτων ενώθηκε και σχημάτισε τη Σελήνη που δέθηκε σε βαρυντική έλξη από τη Γη.
Η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της με την ίδια ταχύτητα με την ταχύτητα περιφοράς της γύρω από τη Γη. Αυτός ο συνδυασμός έχει ως αποτέλεσμα ο δορυφόρος μας να μας δείχνει πάντα το ίδιο πρόσωπο (Σύγχρονη Περιστροφή της Σελήνης). Συμπληρώνει μία περιφορά γύρω από τη Γη σε 27,3 μέρες, αλλά λόγω της περιφοράς και της Γης γύρω από τον Ήλιο στην ουσία φτάνει στην ίδια φάση κάθε 29,5.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της όψης της Σελήνης είναι ότι από μέρα σε μέρα κατά τη διάρκεια του μηνιαίου κύκλου της γύρω από τη Γη, παρουσιάζει φάσεις. Η φάσεις αυτές καθορίζουν πως ακριβώς εμφανίζεται στον ουρανό και προκύπτουν ως συνδυασμός της ακριβούς θέσης της γύρω από τη Γη και από το τμήμα της που φωτίζεται τη συγκεκριμένη μέρα από τον Ήλιο. Ξεχωρίζουμε τέσσερις φάσεις: α) τη Νέα Σελήνη, β) το Πρώτο Τέταρτο, γ) την Πανσέληνο και δ) το Τελευταίο Τέταρτο.
Ωστόσο οι κινήσεις του δορυφόρου μας λόγω της μικρής κλήσης του άξονα περιστροφής της και της ελαφρώς ελλειψοειδούς περιφοράς της γύρω απο τη Γη με τη διαφορετική γωνιακή ταχύτητα, μας επιτρέπουν να δούμε και πάνω από το 50% της επιφάνειά της που βλέπουμε κατά την Πανσέληνο. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται Λίκνιση της Σελήνης. Έτσι οι παρατηρητές μπορούν κάθε μήνα να εντοπίσουν τα σημεία της Λίκνισης πάνω στο δίσκο της Σελήνης.
Η σχετική θέση Ήλιου Σελήνης εκτός από τις φάσεις καθορίζουν και τις εκλείψεις: α) την έκλειψη Σελήνης όταν η Γη παρεμβάλεται μεταξύ Ήλιου και Σελήνης και ρίχνει τη σκιά της πάνω στη Σελήνη, εξαφανίζοντάς όλο και περισσότερο μέρος της καθώς η ώρα προχωρά και β) την έκλειψη Ηλίου, όταν η Σελήνη παρεμβάλεται μεταξύ Ήλιου και Γης και ρίχνει τη σκιά της πάνω στη Γη. Η μικρή σεληνιακή σκια, δημιουργεί σκιά ίση με μία μικρή ζώνη πάνω στη Γη. Όλες οι περιοχές εντός στης ζώνης της σκιάς, βλέπουν το δίσκο του Ήλιου να καλύπτεται σταδιακά από τη Σελήνη, μέχρι τη στιγμή της ολικής κάλυψής του. Οι εκλείψεις είναι σπάνια και εντυπωσιακά φαινόμενα προκαλώντας το ενδιάφερον της παγκόσμιας επαγγελματικής και ερασιτεχνικής κοινότητας.
Ο δορυφόρος μας είναι υπευθυνος ακόμα και για το φαινόμενο των Παλιρροιών: της πλημμυρίδας και της άμπωτης, λόγω της έλξης που ασκεί στις θάλασσες της Γης. Ανάλογα με τη φάση της, τη δεδομένη χρονική στιγμή, κάποιες περιοχές έχουν πλημμυρίδες (φούσκωμα, ύψωση της στάθμης της θάλασσας), ενώ κάποιες άλλες άμπωτη (δηλαδή της οπισθοχώρησης των υδάτων στις γήινες θάλασσες). Το φαινόμενο εντίνεται από την θέση του Ήλιου, όταν τα τρία σώματα είναι ευθυγραμμισμένα. Η ίδια έλξη ασκείται και στο φλοιό της Γης, όμως λόγω της συμπαγούς μάζας του, δεν δύναται να παρατηρηθούν αντίστοιχα φαινόμενα.
Η Σελήνη παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από το Γαλιλαίο το 1609. Ο Ιούλιος Βερν στο έργο του «Από τη Γη στη Σελήνη» το 1869 τη μνημόνευσε ως τόπο που μπορούμε να ταξιδέψουμε με ένα κανόνι, ενώ ο βουβός κινηματογράφος στην ταινία του Ζορζ Μελιέ «Ταξίδι στη Σελήνη» του 1901, οραματίστηκε ένα πρώτο διαστημικό ταξίδι. Στην ταινία, τη Σελήνη παρουσιάζεται ως ένα σώμα σαν τη Γη, πιθανόν κατοικίσιμη από νοήμοντα όντα. Το όραμα της ταινίας πραγματοποιήθηκε 56 χρόνια αργότερα με την πτήση τουSputnik 1. To 1959 η σοβιετική διαστημοσυσκευή Luna 3 μας δίνει τις πρώτες φωτογραφίες του δορυφόρου μας. Aκολουθεί ένας μαραθώνιος από τις δύο μεγάλες υπερδυνάμεις της εποχής, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ για την πρώτη επανδρομένη αποστολή στη Σελήνη, που τελικά θα πραγματοποιηθεί το 1969 με την αμερικάνικη αποστολή Apollo 11. Για πρώτη φορά ο άνθρωπος πάτησε το πόδι του σε ένα εξωγήινο περιβάλλον. Τα επόμενα χρόνια της δεκαετίας του 1970 θα πραγματοποιηθούν πολυάριθμα ταξίδια που θα μας δώσουν πολλά στοιχεία για τον δορυφόρο μας και θα συλλέξουν πολύτιμο υλικό. Τις επόμενες δεκαετίες το διαστημικό πρόγραμμα για τη Σελήνη θα διακοπεί, καθότι δόθηκε προτεραιότητα σε άλλους στόχους. Το 2007 η Σελήνη ξαναμπαίνει στο επίκεντρο με το πρόγραμμα Artemis της NASA, όμως η πραγματική απογείωση στις γνώσεις μας για τον διαστημικό σύντροφό μας γίνεται με την αποστολή του Lunar Reconaissance Orbiter(LRO) το 2009.
Tα επιστημονικά δεδομένα που ελήφθησαν από το LRO ήταν ιδιαιτερα εντυπωσιακά: για πρώτη φορά εντοπίστηκε νερό παγιδευμένο σε κρατήρα, λάβαμε φωτογραφίες εκπληκτικής λεπτομέρειας, ενώ επίσης ανακαλύφθηκε ή ύπαρξη του ορυκτού ιλμενίτη, που περιέχει οξυγόνο. Ο LRO μας έδωσε στοιχεία για τον βλαβερή ακτινοβολία που μαστίζει το δορυφόρο μας, για το κλίμα και τη θερμοκρασία, ενώ βρήκε τα σημάδια της παλιάς γήινης παρουσίας σ’ αυτόν. Οι επόμενες αποστολές από την Κίνα το 2009 (“Chang3”) και από την Ινδία (“Chandrayan” ) έφεραν στο φως νέες σπουδαίες ανακαλύψεις για την εξελικτική ιστορική πορεία του δορυφόρου μας και την παρουσία νερού.
Λόγω της έλλειψης βαρύτητας και κάτω από το βάρος της ηλιακής θερμότητας, η Σελήνη δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ατμόσφαιρα ούτε νερό με τη μορφή που το ξέρουμε στη γη. Τα πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια από τη δημιουργία της ο φλοιός της δεν ήταν μεταλλικός και δεν είχε πήξει με αποτέλεσμα να είναι ευάλωτος σε δυνάμεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αναδιαμόρφωση του με βίαιο τρόπο.
Η περίοδος του σφοδρού βομβαρδισμού της Σελήνης από αστεροειδείς, μετεορίτες και κομήτες ξεκίνησε πριν από 4.6 δισεκ. χρόνια. Οι εξωτερικοί αυτοί εισβολείς δημιούργησαν τους κρατήρες και τις λεκάνες, πολλοί εκ των οποίων καλύφθηκαν με λάβα όταν αυτή απελευθερώθηκε από τον μανδύα. Όπου δεν υπάρχει λάβα, υπάρχει ρηγόλιθος, ένα υλικό που προήλθε από τις ασταμάτητες προσκρούσεις του σώματος με αστεροειδείς, μετεωρίτες και κομήτες. Ο ρηγόλιθος κατ’ ουσίαν είναι ένα υλικό σαν πούδρα, ένα συνονθύλευμα από σκόνη, θρυμματισμένο υλικό από τις προσκρούσεις και στοιχεία λάβας. Στην αθέατη πλευρά της η Σελήνη έχει πολύ πιο παχύ φλοιό και ελάχιστες θάλασσες από λάβα, η οποία δεν μπόρεσε με την ίδια ευκολία να διεισδύσει προς τα έξω. Στις δυνάμεις που ουσιαστικά χάραξαν το πρόσωπο του δορυφόρου μας όπως το ξέρουμε σήμερα, θα πρέπει να προστεθούν το βραχώδες υπόστρωμα και το υπερκείμενο υλικό, δηλαδή το υλικό από την πρόσκρουση που εκτινάχθηκε και επανατοποθετήθηκε σε άλλα σημεία.
Οι κρατήρες, τα όρη και οι θάλασσες αποτελούν τα πρωτογενή χαρακτηριστικά της Σελήνης. Οι κρατήρες παρουσιάζουν διαφορετική όψη, ανάλογα με τη γωνία πρόσπτωσης, το μέγεθος του εισβολέα και τις συνέπειες που ακολούθησαν το γεγονός, δηλαδή την αντίδραση του βραχώδους υποστρώματος, την εναπόθεση του υπερκείμενου υλικού και τη δράση της λάβας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ποικιλλομορφία των κρατηριακών σχηματισμών: διαφορετικά μεγέθη, πυθμένες, χείλη και πλαγιές. Όσο πιο νέος ο κρατήρας, τόσο πιο πολλά χαρακτηριστικά έχει διατηρήσει και τόσο πιο έντονες οι ακτίνες του. Παλιοί κρατήρες έχουν διαβρωθεί από τη δράση λάβας ή τη πτώση νέων εισβολέων. Οι κρατήρες με μέγεθος > 70 χλμ χαρακτηρίζονται ως περιστοιχισμένες πεδιάδες. Ο μεγαλύτερος κρατήρας είναι ο Κλαύδιος με διάμετρο 225 χλμ.
Τα όρη δημιουργήθηκαν προφανώς από τη συσσώρευση καταπίπτοντος υλικού ή τη παγίωση μάγματος. Κατά μια άλλη εκδοχή από την εναπόθεση υλικού από την αργή «προσγείωση» εξωγήινου εισβολέα που αφομοιώθηκε από τη Σελήνη. Μπορεί να εμφανίζονται μεμονωμένοι ή σαν ολόκληρη οροσειρά. Το ψηλότερο βουνό της Σελήνης υψώνεται στα 5500 μέτρα. Οι θάλασσες είναι αρχέγονες λεκάνες καλυμμένες με λάβα και φέρουν διαφορετικές ονομασίες. Υπάρχουν περίπου 10 μεγάλες θάλασσες στη Σελήνη. Οι θάλασσες είναι λείες σε γενικές γραμμές, φέρουν όμως σημάδια από γεωλογική δράση όπως και μεταγενέστερους κρατήρες.
Τα δευτερεύοντα γεωλογικά χαρακτηριστικά της Σελήνης είναι οι πτυχώσεις, τα αυλάκια, τα ρήγματα και οι θόλοι. Οι πτυχώσεις δημιουργούνται από την καθίζηση του υποστρώματος του φλοιού κάτω από το βάρος της λάβας με αποτέλεσμα να συστέλεται όλη η λεκάνη που την περικλείει και να δημιουργούνται «ζάρες». Στην ουσία πρόκειται για χαμηλές ράχες, ομόκεντρες με τις θαλάσσιες «όχθες» που ποικίλλουν ως προς το μέγεθός τους και το σχήμα τους. Οι θόλοι δημιουργούνται όταν μάγμα από τα έγκατα της Σελήνης με αργή πίεση και ταχύτητα εξέρχεται από κρατηρίσκους και συσσωρέυεται σε συγκεκριμένο σημείο σαν σωρός. Επίσης όταν δεν φέρει κρατηρίσκο, δημιουργείται από ανάταση των τεκτονικών πλακών. Εμφανίζονται μόνοι ή κατά ομάδες. Τα αυλάκια είναι αποτέλεσμα υπόγειων στοών λάβας που κάποια στιγμή εξεράγησαν και διέλυσαν την οροφή και το υπερκείμενο στρώμα του φλοιού. Στις περιπτώσεις που η λάβα βρήκε διέξοδο σχημάτισε λάκους εξόδου και σπήλαια. Όταν το αυλάκι είναι φαρδύ αρκετά και βρίσκεται μεταξύ δύο υψιπέδων (ξηρών) ονόμαζεται κοιλάδα και σχηματίζεται από την οριζόντια απομάκρυνση τεκτονικών πλακών που είχε ως αποτέλεσμα την καθίζηση του μεταξύ τους τμήματος του φλοιού. Όταν η κοιλάδα εμφανίζεται μεταξύ δύο οροσειρών ονόμαζεται χαράδρα. Τα ρήγματα είναι αποτέλεσμα κάθετων μετατοπίσεων των τεκτονικών πλακών (Σεισμοί), όταν η μία πλάκα εισέλθει κάτω από μία άλλη, με αποτέλεσμα η υπερκείμενη να εξωθεί προς τα έξω. Έτσι στην ουσία δημιουργείται ένας «τοίχος» πάνω στο πρόσωπο της Σελήνης. Αυτή η συμπεριφορά υποδεικνύει σταδιακή συστολή του δορυφόρου μας.
Ο ξηρός, αλλά πλούσιος κόσμος της Σελήνης είναι η πανδαισία του ερασιτέχνη αστρονόμου. Άπειρα χαρακτηριστικά επιφάνειας, προσφέρουν υλικό δράσης, όχι μόνο για απαθανάτιση, αλλά επίσης και για μελέτη. Ακόμα και παρόμοιοι σχηματισμοί φαίνονται διαφορετικοί υπό συνθήκες διαφορετικής φωτεινότητας και φάσης του δορυφόρου μας, άρα η σεληνιακή θέαση μπορεί να έχει κάθε φορά μοναδικό ενδιάφερον, που σε προκαλεί να την εξερευνήσεις.
22/11/2014
Πηγές:
• Virtual Atlas of the Moon (FREEWARE)
• Σελήνη, ένας παρατηρισιακός οδηγός Peter Greco, 2004
• Περιοδικό Sky and Telescope (στήλη: Exploring the Moon by Charles Wood)
• To Σύμπαν και πέρα απ’ αυτό ( Terence Dickinson, 2004)
• Παρατηρισιακή Αστρονομία- Εκδ. Πλανητάριο
LUNA
Eternal source of inspiration, centerpiece of the sky, Queen of the Night, glorified idol in world myths and cultures, protagonist of the most atmospheric sceneries in Art, refugee of the memories of summer lovers, candlelight companion of the lonely souls, charmer of seas, a timeless enigma for Science, our silver companion captures eyes and excites fantasy.
Unique natural satellite of Earth and a determinant factor for every living creature on it, the Moon is a world of great past, present and future. Created by Earth’s body itself and cursed to show always the same face on us, its rotation around our planet and its successive transformations gave birth to Calendars and the mastering of Time. Today, a still living changing world of alterations and corrosion, a future energy and water repository for humanity.
A black and white dreamlike world of continents and seas of lava, a monument of the enormous powers of Space, with thousands impact craters made by meteors, an extraordinary relief of outstanding geological activity of mountains, gorges, basins, volcanoes and cliffs, an ambitious destination of space missions, Moon is undoubtedly the most interesting and approachable extraterrestrial destination. A quarter of Earth’s diameter, the 1/81 of its mass, the closest sky object to us and the only that we see in almost real time. In distance of approx. 340.000 Km from Earth, is by far the brightest and the apparently biggest celestial object. Extreme temperature differences exist from -233oC to 123oC, with an almost zero atmosphere, gravity and magnetic field. Our satellite affects the tidal forces on the oceans and the fate of animals and mammals on our planet, interacting with Sun and Earth, sometimes in a perfect harmony, causing spectacular Eclipses.
Moon’s dry but rich world is a paradise for every observational astronomer. Numerous characteristics on its surface offer great material not only for capturing, but also studying. In the following series of photos, gradually deployed, I will present you parts of the lunar landscape, including more and less important prominent features. Each of these characteristics is different from the other and gives important details of the history of the Moon, helping us conceive better the powers that contributed to its current appearance. Admire the wealth of this unique and remarkable world, so different from our own, imagine yourself walking on it and witness the possible distant future of our own planet.
Eternal source of inspiration, centerpiece of the sky, Queen of the Night, glorified idol in world myths and cultures, protagonist of the most atmospheric sceneries in Art, refugee of the memories of summer lovers, candlelight companion of the lonely souls, charmer of seas, a timeless enigma for Science, our silver companion captures eyes and excites fantasy.
Unique natural satellite of Earth and a determinant factor for every living creature on it, the Moon is a world of great past, present and future. Created by Earth’s body itself and cursed to show always the same face on us, its rotation around our planet and its successive transformations gave birth to Calendars and the mastering of Time. Today, a still living changing world of alterations and corrosion, a future energy and water repository for humanity.
A black and white dreamlike world of continents and seas of lava, a monument of the enormous powers of Space, with thousands impact craters made by meteors, an extraordinary relief of outstanding geological activity of mountains, gorges, basins, volcanoes and cliffs, an ambitious destination of space missions, Moon is undoubtedly the most interesting and approachable extraterrestrial destination. A quarter of Earth’s diameter, the 1/81 of its mass, the closest sky object to us and the only that we see in almost real time. In distance of approx. 340.000 Km from Earth, is by far the brightest and the apparently biggest celestial object. Extreme temperature differences exist from -233oC to 123oC, with an almost zero atmosphere, gravity and magnetic field. Our satellite affects the tidal forces on the oceans and the fate of animals and mammals on our planet, interacting with Sun and Earth, sometimes in a perfect harmony, causing spectacular Eclipses.
Moon’s dry but rich world is a paradise for every observational astronomer. Numerous characteristics on its surface offer great material not only for capturing, but also studying. In the following series of photos, gradually deployed, I will present you parts of the lunar landscape, including more and less important prominent features. Each of these characteristics is different from the other and gives important details of the history of the Moon, helping us conceive better the powers that contributed to its current appearance. Admire the wealth of this unique and remarkable world, so different from our own, imagine yourself walking on it and witness the possible distant future of our own planet.
20/12/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου