ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Σε μία χώρα που η πολιτική και η οικονομία δεινοπαθούν χρόνια τώρα, ας αναρωτηθούμε μόνο πόσες χαρές μας έχει δώσει ο αθλητισμός και ειδικά αυτό το ρημαδοποδόσφαιρο και το ρημαδομπάσκετ. Χαρές σαν τη σημερινή. Σήμερα είδα Έλληνες που δεν γνωρίζονταν να πανηγυρίζουν αγκαλιασμένοι για μία επιτυχία σε ένα άθλημα. Μία επιτυχία του σήμερα. Προχθές είδα χιλιάδες κόσμο, λευκούς, μαύρους, βορειοαφρικανούς, με άπειρες βελγικές σημαίες (αλήθεια αυτοί δεν είναι ακροδεξιοί?) να κλείνουν τους δρόμους και να κορνάρουν σαν τρελοί. Μια επιτυχία του προχθές. Οι άνθρωποι από όπου και να είναι έχουν τα ίδια συναισθήματα: χαίρονται με το ίδιο, στεναχωριούνται με το ίδιο. Όταν μιλούν, μιλούν άλλη γλώσσα, αλλά λένε τα ίδια. Ζητούν συγκεκριμένα πράγματα και είναι διατεθειμένοι να χαρούν από την ψυχή τους μέσα από γεγονότα που δεν θα αλλάξουν αύριο την καθημερινότητά τους. Γιατί το έχουν ανάγκη. Είναι αυτές οι στιγμές, οι μαγικές, μία στο τόσο, που πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον με ένα θάρρος τρελό, που στην πραγματικότητα δεν έχουμε και γινόμαστε έτσι μία παρέα. Στιγμές που θα πρεπε να ζούμε κάθε μέρα, αλλά που επιταγές της ζωής μας και οι κοινωνικές νόρμες δεν μας τις επιτρέπουν. Στιγμές μόνο ο αθλητισμός μπορεί να χαρίσει. Σε πιο μακροχρόνιο επίπεδο, ο αθλητισμός και εν προκειμένω το ποδόσφαιρο και ειδικά στον Τρίτο Κόσμο, αποτελεί μία χαρά και ελπίδα, ειδικά στα μικρά παιδιά. Πολλοί αθλητές έχουν φιλάνθρωπικές δράσεις και "τρέφουν' τους φτωχούς γονείς τους και όχι μόνο. Τοπικές κοινωνίες επωφελούνται. Ο αθλητισμός λοιπόν - θα το ξαναπώ- δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί για τα ανθρώπινα εγκλήματα ούτε για τις επουσιώδεις, προσωρινές έστω χαρές, κατηγορορούμενες ως κατευθυνόμενες. Ακριβώς το αντίθετο. Τα προβλήματα και οι διαμαρτυρίες θα υπάρχουν και αύριο, μπορεί όμως και να τα αντιμετωπίσουμε με ένα λαμπερότερο χαμόγελο και αισιοδοξία. Και δεν νομίζω ότι αυτό ενοχλεί κανέναν.
25/6/2014
WINTER OLYMPICS 2014 - OLYMPIC ANTHEM
Composed by Spyridon Samaras in 1896, with lyrics in Greek by Kostis Palamas, the Olympic Anthem is the symbol of Olympic Games since 1958. It is an exquisite piece of Music, a real hymn to the Merit and Courage of the anomymous Athlete, fighting for the Glory, like in the ancient years. Even if chemicals, money and politics destroyed the real Spirit of pure Athletism and the messages of Olympism, the participation in the Olympic Games remains the biggest dream and honour for every athlete. And reading the lyrics of the Anthem, a feel of admiration dominates our souls, admiration for the athletes, but also for those who fight for sportmanship, a dream and a noble idea. During the Olympic Games in Ancient Greece, no wars were taking place, a cease fire was imposed. Let's hope that the Games that start today will be peaceful as well, unifying the nations all over the World in our heart, soul and mind.
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕUROBASKET 2013
Άδοξος αποκλεισμός, δίκαιος όμως παρά τις όποιες δικαιολογίες που θα βρεθούν. Η πίκρα μας μεγάλη γιατί φέτος περισσότερο από κάθε φορά μετά το 2006, πολλοί πιστέψαν την ομάδα μας...Οι 50αριά Έλληνες που βρεθήκαμε όλοι μαζί στη Λιουμπλιάνα την στηρίξαμε όσο μπορούσαμε, δεν μετανοιώνουμε ούτε μία στιγμή που πήγαμε και τα δώσαμε όλα -σε βαθμό μέχρι απώλειας φωνής- παρά την ήττα και την κακή εμφάνιση. Ήταν μία εκπληκτική εμπειρία να βρίσκεται σε αυτό το στάδιο με 11950 Σλοβένους που δημιούργησαν μία εκπληκτική ατμόσφαιρα που δεν γίνεται να περιγραφεί με λόγια, που δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει...Όμως αποδείχθηκε ότι η Εθνική Μπάσκετ είναι όπως η Αργεντινή στο ποδόσφαιρο: σφίζει από ταλέντο, θεωρείται πάντα μεγάλο φαβορί πριν...και στο τέλος αποχωρεί προκαλώντας μπούγιο και τεράστια απογοήτευση. Με λάθος προπονητές χρόνια τώρα, με βεντέτες που δεν κατεβαίνουν να παίξουν για το εθνόσημο, με φαγωμάρες που οδηγούν σε κακή κατάστρωση 12άδας, με παιχταράδες που όμως δεν μπορούν να βρουν το μπούσουλα, τη σωστή χημεία και τη σωστή ψυχολογία μετά την πρώτη αποτυχία ή ατυχία (παρά την αδιαμφισβήτητη αγάπη τους για την ομάδα) και με κάκιστο κοουτσάρισμα κατά τη διάρκεια των ματς. Μπάσκετ δεν χτίζεις με κατενάτσιο και κυνηγώντας πάντα το σουτ "βάλτο αγόρι μου", όπως κάνουμε χρόνια τώρα. Δεν μπορείς πάντα να επικαλείσαι την "εθνική ψυχή", ούτε τη φανέλα. Αυτά υπάρχουν όταν παλεύεις τα παιχνίδια και στην καλύτερη θα σε βοηθήσουν να "κλέψεις" μια-δυο νίκες, όπως η τύχη γενναιόδωρα μας χάριζε ενώ δεν τ' αξίζαμε. Οι φουρνιά των παιχτών και προπονητών "winner" έχει τελειώσει. Χρειάζεται πάρα πολύ προσπάθεια, φοβάμαι, να ζυμώσουμε ένα σώμα ομάδας που δεν θα χει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Και θέλει προσοχή γιατί αυτή η ομάδα πρέπει να παραμείνει η ομάδα της καρδιάς μας, η επίσημη αγαπημένη, για όσα μας προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια και για το δυναμικό που μπορεί να δώσει ξανά στο μέλλον. Την περιμένουμε και πάλι στη θέση που της αξίζει.
16/9/2013
Για τους οπαδούς των αθλητικών εκπομπών, εδώ είναι κάποια από τα βασικότερα sites που παρουσιάζουν αθλητικά torrents:
Real TV Sport
Nkoranet
Καλή "τηλε"θέαση!
ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ, ΤΡΟΤΕΖΑ ΣΕ ΝΑΥΑΓΙΟ
Επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη θρυλική εποποιΐα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στα γήπεδα της Πορτογαλίας εκείνο το μοναδικό καλοκαίρι. Στιγμές ποδοσφαιρικές που μπήκαν για πρώτη και μοναδική φορά σε κάθε ελληνικό σπίτι, μία ατελείωτη χαρά, ένα πανηγύρι σε κάθε αγώνα, ένα εξωπραγματικό συναίσθημα που ακόμα μας γεμίζει ρίγη συγκίνησης...Σλόγκαν, καραμούζες, γούρια, αγκαλιές, σημαίες, μουσικές, γιορτή...Όλη η Ελλάδα ήταν μονιασμένη, όλη η Ελλάδα μια παρέα, επιβάτες του "Πειρατικού", θαρρείς ότι δεν είχαμε διαφορές, δεν είχαμε προβλήματα, δεν είχαμε κόντρες για τις ομάδες μας...Όλοι έμαθαν τι είναι το ποδόσφαιρο, τους παίχτες της Εθνικής, το οφσάϊντ, το Φάρο και τον Κολίνα. Για λίγες μέρες ζήσαμε τη μαγεία που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει. Για λίγες μέρες αγαπήσαμε την πολιτική και αθλητική ελίτ της χώρας, στηρίξαμε την εθνική προσπάθεια και πορωθήκαμε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που πλησίαζαν...Λέγαμε για το καλοκαίρι της Ελλάδας…Aκόμα και την πολιτική γουστάραμε: είχαμε νέο κόμμα στην κυβέρνηση με κραταιή λαϊκή στήριξη, με νέες ελπίδες και όλα ήταν όμορφα. Φαίνονταν ότι μία νέα εποχή ανέτειλε με «σεμνότητα και ταπεινότητα», όπως η Σταχτοπούτα που πήρε το EURO...
Όλα αυτά για πολύ λίγο. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, όπως ήταν αναμενόμενο άλλαξε πρόσωπα και τιμονιέρη. Οι πρώην ήρωες του εθνικού θριάμβου, έγιναν σταρ και μεγαλοπαράγοντες , ενώ όσοι συνέχισαν το ποδόσφαιρο μετατράπηκαν από τσολιάδες σε λάσπη, στις συνειδήσεις των φιλάθλων. Τα πρόσωπα που στελέχωναν την «αθλητική ελίτ» της εποχής του 2004, έγιναν οι αντιπαθέστατοι «παραλήπτες» μέρους της περιουσίας του ελληνικού λαού με αφορμή τους πολυδάπανους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η νέα κυβέρνηση του 2004 που υπόσχονταν νοικοκύρεμα, επανίδρυση του κράτους, νέες θέσεις απασχόλησης και μία νέα αρχή, διασπάθησε το δημόσιο χρήμα και το πέταξε σε απίστευτα σκάνδαλα, ανέσεις, ταξίδια, βολέματα και ρουσφέτια των παιδιών της, κατά το γνωστό ελληνικό σύστημα. Μοιραία, ο Έλληνας ξαναθυμήθηκε τα προβλήματά του και για να τα ξεχάσει άρχισε να βλέπει μεσημεριανά κους κους, πολιτικούς να «πλακώνονται», Γάβρους και Βάζελους να αλληλοβρίζονται και όταν ήθελε να διαμαρτυρηθεί για κάτι έβλεπε μπάτσους και κουκουλοφόρους μπροστά του να καίνε και πάλι την ίδια σημαία που αυτός σήκωνε πριν λίγα χρόνια... Οι παρέες των άγνωστων Ελλήνων που κάποτε φώναζαν με το ίδιο στόμα και την ίδια φωνή «Σήκωσέ το», η εθνική ομόνοια των ημερών του EURO έγινε στάχτη και μπούρμπερη μέσα από τις προαιώνιες κόντρες των παραγόντων των μεγαλοομάδων και του στρατού τους, την κυκλοφορία νέων εφημερίδων της πόλωσης και του μίσους (πχ: Πρωταθλητής, DERBY News, Ώρα, Σπορ του Βορρά, Αθλητική κλπ). Οι ρομαντικοί άνθρωποι που νόμιζαν ότι μετά το 2004 θα μπορούσαν να ξαναγεμίσουν τα γήπεδα με πολύχρωμα κασκόλ για να θαυμάσουν και να στηρίξουν την ομάδα τους, έδωσαν τη θέση τους στους χουλιγκανς, στις κροτίδες κατά πρόσωπο και στο μαύρο ξύλο. Το αθλητικό ιδεώδες βούτηξε στην αποκάλυψη του ατιμώρητου ντόπινγκ των Κεντέρη και Θάνου. Το νοσηρό κλίμα μετέτρεψε σε προσωπικές τις κόντρες των παικτών - άλλοτε συμπαικτών στους θριάμβους - και η εθνική ομάδα, η πρωταθλήτρια Ευρώπης ξαναβρέθηκε εκεί που ήταν χρόνια: στη χρυσή μετριότητα. To "Πειρατικό" βούλιαξε. Οι καραμούζες κρύφτηκαν στις ντουλάπες και τα γούρια δεν έπιαναν πια, όσο και να τα φορούσαμε διπλά και τριπλά....
Επτά χρόνια μετά την επιτυχία, η λαμπρή επέτειος γιορτάζεται στα Δικαστήρια της Ευελπίδων. Η κληρονομιά της λάμψης του EURO, βρίσκεται στα μαγνητόφωνα, τις κασέτες και στα τσεπάκια των «εκλεκτών» προέδρων και μεγαλοπαραγόντων των ομάδων του πρωταθλήματος και των διορισμένων διαιτητών τους. Στημένα πρωταθλήματα, παράνομα στοιχήματα, πληρωμένοι μπράβοι, «διάλογοι που καίνε», δεν δείχνουν να προβληματίζουν τη σάπια συμμορία ενός βρώμικου κατεστημένου, μιας πανβρώμικης χώρας, ούτε των οπαδών τους. Το μεγάλο σκάνδαλο που επιτέλους ξεσκεπάστηκε μετά από χρόνια συγκάλυψης, ξεθύμανε σιγά σιγά με ελάχιστες τιμωρίες και στημένες δίκες. Οι εφημερίδες περνούν τα πάντα στα ψιλά και οι μετεγγραφές των ομάδων και πάλι είναι το φλέγον ζήτημα, λες και αυτό το καλοκαίρι, αυτό το πρωτάθλημα που πέρασε - όπως και αυτό που θα ρθει - θα ‘ναι σαν όλα τ’ άλλα. Όλα συνεχίζονται κανονικά και η καραμέλα «Εξυγίανση» ακούγεται όπως το 1989 ακούγονταν το «Κα-κα-κάθαρση» του Μητσοτάκη.
Επτά χρόνια μετά η Ελλάδα επέλεξε να περάσει το μεγαλύτερο Γολγοθά της. Σαν ένα ακόμα πιο διαλυμένο κράτος που έγινε από τότε, απώλεσε πια –και χάνει κάθε μέρα που περνά- κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, σεβασμού και τιμής εντός κι εκτός. Έχασε την ανεξαρτησία και την ταυτότητά της, κάτω από το βάρος των Παθών της.
Και δυστυχώς, επτά χρόνια μετά, έχασε κάτι πολύ πιο σημαντικό: Την Ανθρωπιά της...Την ανθρωπιά της απέναντι στους ανθρώπους που την αγαπούσαν και σήκωναν και μία σημαία κάποτε για πάρτι της.
Και η Ανάσταση της Ανθρωπιάς είναι πιο δυστυχώς πολύ πιο δύσκολη και από την κατάκτηση του EURO…
(Άρης Μπόττας, 4 /7/2011)
