EE-Βρυξέλλες

ΤΗΕ FLOWER CARPET OF BRUSSELS

Every two Augusts, in the Grand Place of Brussels, admittedly one of the most beautiful squares in Europe, a Flower Carpet is unfurled for 3 days. It is inspired by original carpets' patterns and is presented in different themes every time. Floral carpets require 300 flowers per square meter and a palette of colours, a feature that can be found in tuberosa begonia. This flower has a long - lasting flowering period, from July to first colds and requires little maintenance. This colourful plant is seeded in late January, exactly for this reason: to decorate the Carpet. The flowers remain fresh and radiant for 4 days.This year the chosen theme was to celebrate the 50th anniversary of Turkish immigration to Belgium. So this year tapestry is inspired by historic Turkish kilims, which considered the best in the World. The Brussels Flower Carpet is 75m long and 25m wide, namely 1800m. square of begonias.This unique, demanding and difficult construction is depicted in the majority of carte-postales from Brussels and contributed much to the touristic reputation of the Belgian capital.

THE BEST CHRISTMAS CORNER IN BRUSSELS

A very nice and clever idea for Christmas decoration in Brussels: instead of installing just luminous star like constructions, they placed many "embroideries" of stars, in which whole "constellations" are presented. The diagrams and the figures of the constellations was done according to real depictions of them in astronomical maps, transforming this central pedestrian road to an astronomical avenue. Well done, Brussels! 

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΙΔΕΑ ΤΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

    
    Λένε ότι οι Βρυξελλιώτες δεν χωνεύουν και πολύ τους "Ευρωκράτες"...

    Έτσι αποκαλούν την πλειάδα των ξένων που τους "φορτώθηκαν" εδώ και πολλά χρόνια για να εργαστούν για λογαριασμό της ΕΕ. Οι κουστουμαρισμένοι κύριοι και οι σικάτες κυρίες κάθε μέρα παραλύουν την κίνηση της πόλης συρώμενοι προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση: την πλατεία Σούμαν και πέριξ αυτής, το πιλοτήριο των αποφάσεων που διαμορφώνουν την καθημερινότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών.Τα οφέλη όλων αυτών των "τυχερών" υπαλλήλων φαντάζουν σκάνδαλο στα μάτια των "απλών" πολιτών που παλεύουν για μία καλύτερη ζωή.  Γι' αυτό δεν πρέπει να δείχνουν το badge τους οι "ευρωκράτες" όταν είναι εκτός των εγκαταστάσεων που δουλεύουν. Για "λόγους ασφαλείας" μας είπαν. Ασφάλεια που απέχει όμως πολύ από την ευθιξία για τους χιλιάδες μη συνειδησιακά "μαστιζομένους"... 

    Δεν έχουν όμως και την ίδια άποψη και όσοι εισπράτουν τα παχυλά ενοίκια από τους συμβασιούχους και τους μόνιμους. Όσοι δουλεύουν καθημερινά στα lunch break χάρις τους Ευρωκράτες. Γι' αυτούς οι ευρωπαϊκή ιδέα -τρανσέξουαλ ή μη- κατανοητή ή όχι, συνεισφέρει μερικά εκατοντάδες και χιλιάδες ευρώ μηνιαίως στην τσέπη τους. Καθόλου άσχημα να πληρώνεσαι από μία "ιδέα". Άλλη έχασαν τη ζωή τους από μία ιδέα...Εμείς οι αναλώσιμοι συμβασιούχοι και οι χιλιάδες νέοι των κρατών μελών της Ευρώπης που προσπαθούν αγκομαχώντας να διεισδύσουν, είμαστε κάπου ανάμεσα.  Επενδύουμε το μέλλον μας στην μεταλλαγμένη ιδέα των διαβρωμένων πατέρων της κατευθυνόμενης ευρωδιάλυσης, με τους ελάχιστους συνειδησιακά "μαστιζομένους' να αντιφάσκουν συνειδητά μεταξύ της λογικής της πραγματικότητας που μας οδηγεί η ανάγκη,  και του ρομαντικού, ουτοπικού κόσμου της ισότητας, της δικαιοσύνης και της ελεύθερης επιλογής που θα θέλαμε για τη δουλειά μας και για τον κόσμο που ζούμε και που θα ήθελαν κατά τ' άλλα και οι πατέρες της ΕΕ, 60 χρόνια πριν.

     Περιδιαβαίνω το "Εuropean Quarter". Τα κτήρια "τεχνοκρατικής αρχιτεκτονικής", σχεδόν φουτουριστικά κατασκευάσματα, άντρα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας υψηλών ταχυτήτων και αναμασημένων λόγων. Παντού τα κάστρα του Καπιταλισμού αντικαθιστούν τις πέτρες με αστραφτερές τζαμαρίες, τις σκαλωσιές με 25όροφους ουρανοξύστες, τις τάφρους με αλεπάλληλα check-in στην είσοδο και οι σύγχρονοι ιππότες φορούν γραβατωμένες πανοπλίες, κραδαίνοντας το υπέρτατο όπλο της "προτζεκτομανατζερικής" μας εποχής: την κλασική μαύρη βαλιτσούλα των documents και του λάπτοπ. Στις επάλξεις οι σεκιουριτάδες και σε περιόδους "κρίσης" επιστρατεύονται και τα δεκάδες περιπολικά- τα σινικά τείχη απόκρουσης των αγανακτισμένων πολιτών που εξαπολύουν μύδρους και πέτρες από τους καταπέλτες της οργής τους.

    Και αναρωτιέται κανείς γιατί φτάσαμε στο σημείο να πρέπει να προστατεύονται οι λήπτες των αποφάσεων, όταν η "ιδέα" των προκατόχων τους φαινόταν τόσο μεγαλειώδης;  Και γιατί χρειάζονται χιλιάδες γυάλινα κουτάκια -μέσα στα οποία στιβάζονται χιλιάδες μεγάλα γραφεία με χιλιάδες διοικητικούς υπαλλήλους και βοηθούς αν δεν αλλάζει τελικά κάτι;  Με εκατομμύρια καφέδες, δισεκατομμύρια έγγραφα, και τρισεκατομμύρια ευρώ συντήρησης;   Η ευρωπαική "ιδέα" δείχνει να φωλιάζει στους περιστερώνες των γυάλινων γολιάθ και να προχωρά όπως μία χελώνα. Ψάχνοντας να βρει προσανατολισμό και μία κατηφόρα μπας και τσουλίσει πιο γρήγορα...

    Και ενώ ο φόβος του παρόντος και κυρίως του μέλλοντος φαίνεται να βαραίνει όλο και περισσότερο στις ζωές των νέων ανθρώπων και να επικρέμεται απειλητικά πάνω από τις κοψιές της Κομμισιόν, τα σημερινά «αφεντικά» - οι κληρονόμοι της πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκής ενοποίησης, δείχνουν εγκλωβισμένα στο καβούκι του μικρόκοσμού τους, πλασάροντας την ψέυτικη πρόκληση των διαγωνισμών-παρωδία και αδυνατώντας να κατανοήσουν την αληθινή, αυτή της τεράστιας αντίθεσης των δεινοσαύρων πρωτοϋπαλλήλων με τα φουσκωμένα πορτοφόλια και των εκατομμύρια νέων ανέργων και απόρων που δημιουργεί η μακροχρόνια αναποτελεσματική πολιτική τους.

    Το βιολί τους αυτοί, το πρεστίζ τους. Το πρεστίζ της ευρωπαικής ιδέας - μαϊμού χρειάζεται μία στρατιά διψασμένων αναλώσιμων συμβασιούχων που καλείται να σηκώσει το βάρος της παραπάνω πολιτικής και ένα νέο δίκτυο των διαμορφωτών της μόδας που θα καταστήσει πλουσιότερους όσους επενδύουν στα πανευρωπαϊκά νεανικά όνειρα, τους βιβλιοπώλες και τους συγγραφείς των εγχερειδίων της «επιτυχίας», τους «καθηγητές» που δήθεν διδάσκουν τα κόλπα και των ‘κομπιουτεράδων’ με τα πακέτα ασκήσεων.

   Η ευρωπαϊκή ιδέα του σήμερα μεταφράζεται τελικά στις πλασματικές συμμετοχές των δεκάδων χιλιάδων  νέων υποψηφίων για μία θέση στο «όνειρο», στα εκατομμύρια των περιττών συνεδρίων και των χλιδάτων τραπεζωμάτων στους βαφτισμένους «επίσημους» και στους παχυλούς μισθούς ξεμυάλισης και απομύζησης των φτιαγμένων «ταλέντων» του ιδιωτικού τομέα. Και όπως όλες οι καπιταλιστικές μεγαλοκατασκευές, θριαμβεύει με τα δώρα των Δαναών, κερδίζοντας πάντα μέσω συνειδησιακών συμβιβασμών σε ταυτόχρονους πολλαπλούς αποδέκτες. 

   Η λύση φαντάζει εξωπραγματική και ενάντια στις αρχές δράσης του παρόντος συστήματος "Ευρώπη για τους ευρωκράτες" αλά "τέχνη για την τέχνη"...Χρειάζεται επαναπροσανατολισμός στόχων, ώστε να ξεφύγουμε από την πολιτική που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μία απομονωμένη ΕΕ, μισητή από όλους, αναποτελεσματική και αργοκίνητη σαν ένας ανίκανος γίγαντας. Μία ΕΕ κοντά στον πολίτη με πολιτικές που αλλάζουν την καθημερινότητά του προς το καλύτερο, χωρίς ανούσια περιττά έξοδα . Με μειωμένα οφέλη στους καρεκλοκένταυρους ευρωκράτες, ώστε το κίνητρο για νέο που θα θέλει να δώσει εξετάσεις δεν θα πρέπει να είναι τα χρήματα, αλλά η επιθυμία του να συνεισφέρει στην ανασύσταση της ευρωπαϊκής ιδέας του Σούμαν, του Μπριαντ και του Μονέ.  Η μειωμένη μοιραία ζήτηση σε συνδυασμό με την διαθεσιμότητα πολλαπλών θέσεων (που θα προκύψουν από καταργήσεις θέσεων συμβασιούχων που ούτως ή άλλως δουλεύουν όπως οι μόνιμοι) και αξιοκρατικότερων διαδικασιών πρόσληψης βασισμένοι στα προσόντα του κάθενος, σημαίνει ΕΕ των πραγματικά ικανοτέρων υπαλλήλων με δικαιότερους και αποδοτικότερους στόχους.

   Η γειτονιά του Εuropean Quarter εκπέμπει την αντίθεση. Την αντίθεση μεταξύ της ανθρώπινης φύσης του τι θέλω και του τι κάνω, την  αντίθεση μεταξύ της θεωρίας και της πράξης, την αντίθεση μεταξύ της προσπάθειας και του αποτελέσματος, του πλήθους και της δύναμης, του βήματος εμπρός για μία "ιδέα" και του βήματος πίσω για ένα παγιωμένο "συμφέρον". Την αντίθεση του κατεστημένου και της εφικτής αλλαγής.  

17/3/12