ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ?

Μέσα από το καπέλωμα της ΕΕ από μία χώρα, με μοδάτες πρωτόγνωρες αντιδημοκρατικές πρακτικές και εκβιασμούς (όπως περίτρανα φάνηκε μετά τα γεγονότα της Κύπρου) η ξεχασμένη και αβοήθητη για όλα τα κακώς κείμενα και εγκληματικά λάθη των προηγούμενων δεκαετιών Ελλάδα, εδώ και κάποια πρέπει να πληρώσει γιατί έκανε αυτό, δεν έκανε εκείνο, απέτυχε να πιάσει το άλλο, δεν φρόντισε για το παρα πέρα...Βεβαίως να πληρώσει, κυρίως για τις εκλογικές επιλογές θα πω εγώ. Άλλωστε χρόνια τώρα πληρώνουμε την ανυπαρξία του κράτους...μάθαμε να πληρώνουμε. Όταν όμως πληρώνεις γιατί έσφαλες, το κάνεις για να εχεις τη χαρά στο τέλος να δεις την κατάσταση να αλλάζει μέσα σου προς το καλύτερο...τουλάχιστον αυτό μας λέει η κληρονομιά του Διαφωτισμού που γαλούχησε τη σύγχρονη δυτική Ευρώπη. Αλλιώς δεν μεταρρυθμίζεσαι, τιμωρείσαι. Ποια ικμάδα λοιπόν ανάπτυξης γνώρισε η Ελλάδα, ποια μικροσκοπική βελτίωση έστω και σε έναν τομέα κάτω από τις μνημονιακές επιταγές? Ποιο είναι το ουσιαστικό σχέδιο επανάκαμψης ενός κράτους - μέλους του μεγαλύτερου ιστορικά υπερεθνικού φορέα για το κοινό καλό του εγχειρήματος ? Για ποια μεταρρύθμιση μιλάμε ?

Και φυλλομετρώντας τις πολιτικές αυτές πελεκίσματος και βλέποντας τόσα εκατομμύρια ευρώ να πέφτουν ειρωνικά και βασανιστικά από τα τραπεζικά μηχανάκια στα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων... αναρωτιέται κανείς.... τι είναι τελικά αυτή η ρημαδοελλάδα?

Είναι ένα ΑΕΠ ? Είναι ένα κομματάκι γης με κάποια νησιά για επινοικίαση και λίγο ορυκτό πλούτο για κοινή χρήση? Είναι ένα σκορποχώρι τεμπέληδων που πρέπει να δουλέψει για δουλέψει ένα όραμα κάποιων ισχυρών πορτοφολιών? Είναι ένα συνονθήλευμα πεσμένων οικονομικών δεικτών που χαλούν την πιάτσα της "ανεπτυγμένης" Ευρώπης? Και κάθε μέρα, κάθε στιγμή, πείθομαι πως είναι ακριβώς αυτό. Δυστυχώς...

Εγώ νόμιζα ότι είναι κυρίως ένας λαός που χωρίς αυτόν δεν υπάρχει Οικονομική Θεωρία, δεν υπάρχει ΑΕΠ, δεν υπάρχουν επενδύσεις, δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν υπάρχει Καπιταλισμός, δεν υπάρχει Δημοκρατία. Κατάλαβα το λάθος μου. Μου μένει μόνο να θυμάμαι ότι ιστορικά όποιοι αγνόησαν αυτό τον λαό το πληρώσαν με το χειρότερο τρόπο, και με μία παροιμιώδη αποκαθήλωση..

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ...

H μακιαβελλική (δηλ. ρεαλιστική) στρατηγική του "μανιπιουλάρω" μία αδύναμη χώρα για να κάνω ζημιά σε μία άλλη αντίπαλη ισχυρή εφαρμόστηκε σε άπειρες περιπτώσεις στην Ιστορία. Αυτή ακριβώς η πρόταση του υπό γερμανικού κηδεμονίας Eurogroup απλά αποδεικνύει δύο πράγματα: α) οτι το ευρωπαϊκό όραμα των προτεργατών της ΕΕ πέθανε, όπως πέθανε η Κοινωνία των Εθνών με κύριο υπαίτιο την ίδια χώρα και β) ότι... παρά τις ιστορικές προσπάθειες, τις ρητορικές, τις τάσεις και τις στάσεις, τα εμπνευσμένα μορφώματα και τα εκατομμυρίων σελίδων δημοσιευμένα ευχολόγια, η Ιστορία επαναλαμβάνεται και μαζί μ' αυτήν ο ρεαλισμός. Η ΕΕ υποτίθεται ότι διερύνεται με νέα μέλη. Στην πραγματικότητα συστέλεται κάτω από τις επιταγές της εδώ και έναν τουλάχιστον αιώνα μεγαλύτερης ευρωπαϊκής δύναμης: ο έλεγχος της ανατολής μεταφέρεται και στο νότο, buffer states και πολιτικές "μαστιγίου και καρότου" εξαφανισμένες από το λεξιλόγιο παλιότερων Ευρωπαίων ηγετών επανεμφανίζονται. H μετατροπή της ΕΕ από ένα μοναδικό υπερκρατικό δημιούργημα σε μία προσχηματική λυκοφιλική συμμαχία για την εκπόνηση low politics δεν σώζει τον ευρωσκεπτικισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς. Μόνο γιγαντώνει τον κοινωνικό αναβρασμό και φέρνει τον καπιταλισμό ενώπιον της πρώτης μεγάλης κρίσης του. Η τρίτη κατά σειρά απόπειρα ελέγχου της ηπείρου (κάτι που μόνο η αρχαία Ρώμη κατάφερε) από τον ίδιο θύτη, γεννήθηκε κάτω από τρεις διαφορετικές συνθήκες, εκπορεύθηκε με δύο διαφορετικούς τρόπους (στρατ. πόλεμος, οικον. πόλεμος), αλλά θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στο ένα, μοναδικό αποτέλεσμα: τη για άλλη μία φορά μαζική εξαθλίωση των λαών.