TERRA ANTIQUA

Περπατάς στη Via Sacra, την κεντρική οδό του Forum Romanum. Πήγες γιατί, αν φροντισες από την αρχή να μάθεις που πας, προμηθεύτηκες έναν οδηγό και διάβασες ότι η επίσκεψη του είναι «must». Είσαι ένας από τους καθημερινούς χιλιάδες επισκέπτες της Αρχαίας Ρώμης, που πιθανότατα δεν γνωρίζει Ιστορία, αλλά αγαπά τα τορτελίνια, τα Gucci και τα Dolce Gabbana, τον Μαλντίνι και την Μπελούτσι. Έμαθες για τον Ιούλιο Καίσαρα γιατί διάβαζες Αστερίξ και Οβελίξ και θαυμάζεις τη Μίλαν και τη Γιουβέντους. 
Βρέθηκες μεταξύ ναών, κολώνων, γλυπτών, αγαλμάτων, κτηρίων και γενικών ερειπίων και μπορεί και να βαριέσαι. Στην καλύτερη των περιπτώσεων –αν οι γνώσεις και η σινεφιλία σου σου το επιτρέψουν - θα κοντοστάθηκες και θα θυμήθηκες το ρωμαλαίο Ράσελ Κρόου στο «Μονομάχο», αλλά δεν θα κατέβαλες τον ίδιο ζήλο για τα ονόματα των αυτοκρατόρων από βιβλία ή από κάποιο ντοκιμαντέρ που ξεπήδησε στο ζάπινγκ σου και σνόμπαρες να δεις για άλλη μια φορά. Συγκεχυμένα πορφυρά χιτώνια και περικεφαλαίες ξεχύθηκαν στο μυαλό σου, «ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ», εμπνευσμένα ερεθίσματα απο τις ταινίες του Χόλυγουντ, αλλά όχι από τις παραστάσεις της Καμάρας που δίνεις ραντεβού και που ποτέ δεν έχεις την περιέργεια να προσέξεις πιο ενδελεχώς.
Στην πραγματικότητα, μόλις περιδιάβηκες την καρδιά της πάλαι ποτέ ισχυρότερης αυτοκρατορίας του κόσμου. Απαθανάτισες με το i-pad και άλλα προϊόντα και υποπροϊόντα της συγχρονης τεχνολογίας, τόπους που οι μεγαλύτερης προσωπικότητες του τότε κόσμου καθόριζαν τη μοίρα όλης (σχεδόν) της Ευρώπης για πολλούς αιώνες. Έκανες facebookικό check-in τις λεωφόρους ζωντανής ιστορίας, δόξας, μεγαλείου, πολιτισμού, αλλά προδοσίας, αιμοσταγών δολοφόνων, μηχανορραφιών και οργίων. Πέρασες κάτω από τις αψίδες περασμάτων των νικηφόρων λεγεώνων, αλλά και βρέθηκες σε τόπους εκτελέσεων και βασανιστηρίων εγκληματιών και (συν)χριστιανών «αδελφών» σου. Περπάτησες στο Λευκό Οίκο της εποχής, τη Σύγκλητο. 
Το σύμπλεγμα του Forum Romanum δεν συμβολίζει μόνο τη δύναμη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Είναι (μαζί με την Ακρόπολη) η αποθέωση της Αρχαιότητας και της αρχαιολογικής σκαπάνης. Είναι η πεμπτουσία κάθε αξιοθέατου της Αιώνιας Πόλης, η Αρχή και το Τέλος της. Η κληρονομιά τoυ Senatus Populus Que Romanus (SPQR) είναι διάχυτη από τα έγκατα του μετρό, ως το πιο ψηλό από τους 7 λόφους της και στα εμβλήματα της σύγχρονης ιταλικής πρωτεύουσας. 
Η Ρώμη (και δυστυχώς λιγότερο η Αθήνα) αποδέχεται εγκάρδια την κληρονομιά και το σύγχρονο μοιραίο καθήκον της: είναι να αποκαταστήσει την ελλειπή ιστορική σου γνώση που ως ανώριμος έφηβος μαθητής βαριόσουν να λάβεις. Και το κάνει με τον καλύτερο τρόπο: μέσα από τη γλυκιά εμπειρία ενός ταξιδιού...Βάζει λοιπόν τη μαγιά και αφήνει σε σένα τη φαντασία. Φαντασία που γεννά μόνο η αγάπη ή/και η εκτίμηση για την Ιστορία. Για μένα...μόνο 22 ώρες το πέρασμά μου, καθόλου αρκετές για να δω όλα τα άπειρα αξιοθέατά της, αρκετές όμως για να γνωρίσω καλύτερα την ιστορική της αποτύπωση και να ζήσω την εμπειρία και την υπόσχεση της επιστροφής, σφραγισμένης αλλώστε εκ του πεσόντος στη Fontana di Trevi νομίσματος..

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Η Ελλάδα του Far West. H χώρα στην οποία εκτός από την ανεργία, τη διαφθορά και την ανέχεια ανθεί πλέον και η Βία. Φαύλος κύκλος του αίματος. Η Κρίση που γέννησε η σαπίλα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, γέννησε στην αρχή τους αυτόχειρες. Μετά γέννησε και τη Χρυσή Αυγή, η Χρυσή Αυγή τη μισαλλοδοξία, η μισαλλοδοξία το φανατισμό, ο φανατισμός την εκδίκηση, η εκδίκηση τη βία. Και η βία τη βία. Και η βία πάλι τη βία. Και όλοι οι εγκληματίες έχουν εξίσου άρρωστα μυαλά. Ακροδεξιοί φασίστες και ακροαριστεροί τρομοκράτες. Ασχέτως αν δεν γίνουν εκπομπές, πορείες διαμαρτυρίες, απεργίες, σελίδες στο fb για τους μεν και γίνουν για τους δε. Και πάλι τίθονται τα αμείλικτα ερωτήματα: Ως πότε οι αριθμοί των οίκων αξιολόγησης, των υπουργείων, των τραπεζών, των μοϊκανών και των τροϊκανών θα έχουν μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή? Ως πότε το μίσος μας και ο εγωισμός θα μας μετατρέπει σε αδιάφορα, ωχαδερφικά πλάσματα του "καλά να πάθουν οι φασίστες" και του "εγώ να μαι καλά"? Ως πότε θα κάνουμε προσπάθεια εκτός από το να βρούμε με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος λεφτά για να χουμε πλεόνασμα, να φτιαξουμε και την διχασμένη κοινωνία μας, την παιδεία μας και τη εν γένει νοοτροπία μας? Η Κρίση κυρίες και κύριοι, είναι κοινωνική. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί η οικονομία αναγεννιέται, προστατεύεται και αυτοπροστατεύεται. Η Κοινωνία όχι. Ίσως μία ελπίδα να υπάρχει αν αυτός ο εγκληματικός θίασος μας αδειάσει μετά από χρόνια τη γωνιά.

Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΖΕΙ

Μιας που ο ναζισμός είναι της μόδας φέτος, έχουμε μία πολύ καλή αφορμή σήμερα στην επέτειο του ΟΧΙ απλά να δούμε λίγα λεπτά από ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση. Λίγα λεπτά αρκούν για να μείνουμε άναυδοι, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, από τη φρίκη σε όλο της το μεγαλείο. Τη φρίκη που γέννησαν τα αποβράσματα που δυστυχώς έζησαν ανάμεσα στο ανθρώπινο είδος. Τέτοιες μέρες δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσουμε τους Έλληνες που πριν από 70 χρόνια πολέμησαν αυτή τη σχεδιασμένη λαίλαπα μίσους και παράνοιας -ότι πιο διεστραμμένο ξέρασε η φύση - με αυταπάρνηση και γενναιότητα και να τους συγκρίνουμε με τους απογόνους τους, εμάς, που (από)δεχόμαστε στην κοινωνία μας τους θαυμαστές τους. Η απόλυτη διαστροφή του ναζισμού ξεπερνά οποιαδήποτε επιλογή ιδεολογίας, άποψης, στάσης, δράσης και αντίδρασης. Ξεχυλώνει τα ανθρώπινα όρια, τα μεταφέρει σε διαστάσεις που μέχρι τότε δεν γνωρίζαμε, βιάζει τις φυσικές επιλογές, τους φυσικούς κανόνες, καρκινώνει την ιστορία, τον πολιτισμό, την ύπαρξή μας. Η κληρονομιά του? Κι όμως μένει, τα βιβλία του χασάπη προκαλούν περιέργεια να διαβαστούν, οι ναζιστικές στολές γοητεύουν, η "Έρικα" σιγοτραγουδιέται, τα σύμβολά τους εμπνέουν και τελικά οι απόψεις τους διοχετεύονται στην ευρωπαϊκή κοινωνία. Δεν είναι πλέον αστείο να τα δεχόμαστε σαν δημοκρατική λογική ή ελεύθερη επιλογή. Όσο άθλιος και αν είναι ο ακραιφνής καπιταλισμός και ανίκανοι οι Ευρωπαίοι ηγεμονίσκοι, δεν φτάσαμε ως εδώ για να γυρίσουμε πίσω και να ξεχυλώσουμε κι' άλλο τα μυαλά μας. (Μετ)εφηβικά "επαναστατικά" πιτσιρίκια και λοιποί ελληναράδες, ο ναζισμός δεν είναι επιλογή. Είναι ο Φρανκεστάιν των χειρότερων ονείρων, που είχατε και είχαμε την τύχη να μην τα δούμε. Ας μην τον προκαλούμε. Ζήστε το σήμερα τουλάχιστον και σκεφτείτε όσο σας παίρνει και μπορείτε τί (κρυφό)γουστάρετε.