ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ...

29 Μαϊου 2011 σήμερα και έχουν περάσει 558 χρόνια ακριβώς από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους...
Ήταν Τρίτη 29 Μαϊού 1453 στις 8πμ. όταν ακούστηκε το 'Εάλω η Πόλις' και 'ο τελευταίος των Ρωμαίων αυτοκρατόρων', ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έπαιρνε την απόφαση να χαθεί μαζί της...

Και όμως οι Τούρκοι δεν ήταν ο ισχυρότερος εχθρός που είχε ποτέ αντιμετωπίσει η αυτοκρατορία στη μακραίωνη ιστορία της. Τρεις αιώνες μάλιστα πριν, οι Αλέξιος, Ιωάννης και Μανουήλ Κομνηνός τους είχαν προκαλέσει πολλαπλά χτυπήματα σε εδάφη του σημερινού κράτους τους. Η αυτοκρατορία είχε αντισταθεί, αποκρούσει και κατά τόπους κερδίσει τη λαίλαπα των Αράβων που κατέκτησαν σε χρόνο μηδέν όλη τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και έφτασαν μέχρι την Ισπανία κατά τον 7-9^ο αιώνα. Είχε συντρίψει Πέρσες και Βουλγάρους, είχε αποκρούσει Ρώσους, Αβάρους, Σέρβους, Μαγυάρους, Νορμανδούς και τόσους άλλους λαούς «βάρβαρους» επανελειμμένα και σε πολλές περιπτώσεις σε ταυτόχρονα μέτωπα. Όμως δεν θα ήταν δυνατόν για μία αυτοκρατορία που ξεκίνησε τα χρόνια των Αυγούστων Καισάρων να φθάσει ως στις παρυφές της Αναγέννησης, το ίδιο δυνατή και κραταιή.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η αυτοκρατορία με την εξελληνισμένη ταυτότητα, την ελληνική γλώσσα, τους Ρωμιούς αυτοκράτορες και την κοινή χριστιανική θρησκεία, είναι η μακροβιότερη αυτοκρατορία όλων των εποχών με σπουδαία επιτεύγματα για την τότε εποχή της. Αυτό είναι από μόνο του ένα συγκλονιστικό γεγονός. Η Ρώμη δεν κράτησε πάνω από 600 χρόνια. Οι Οθωμανοί, κοντά στα 500. Οι Άγγλοι λιγότερο από 2 αιώνες και οι ΗΠΑ, ούτε 20 προς το παρόν.
Μοιραία, τα αίτια της κατάρρευσης της ήταν δομικά και λειτουργικά, αλλά και κοινωνικά: η συνεχώς αυξανόμενη δύναμη της Εκκλησίας και των φεουδαλικών κρατιδίων εντός των συνόρων αλλά και η μονολιθικότητα του ημί-θεοκρατικού καθεστώτος, είχαν ως αποτέλεσμα την απομίζηση της αυτοκρατορίας από οικονομικούς πόρους, από οργανωμένο στρατό και στόλο και από αδυναμία χρησιμοποίησης της επιδέξιας διπλωματίας επιτυχώς, αυτής που τόσο επιδέξια είχε καταφέρει να χρησιμοποιήσει το Βυζάντιο επί 11 αιώνες (η διπλωματία του Βυζαντίου διδάσκεται ακόμα και σήμερα σε ξένα πανεπιστήμια). Η αποξένωση με τη Δύση λόγω της φιλοδοξίας των εκκλησιαστικών ηγετών του για πρωτεία (βλ. Πατριάρχης Φώτιος, Μιχαήλ Κηρουλάριος κλπ), η απίστευτη δίψα των παπικών κρατιδίων για λεηλασίες (Σταυροφορίες), η αδυναμία των αυτοκρατόρων να πειράξουν τα μοναστήρια και την Εκκλησία, (ειδικά μετά τις Εικονομαχίες) λόγω πολιτικού και στην ουσία «εθνικού» κόστους και η αφαίμαξη των πληθυσμών με σκληρή φορολογία λόγω των διαρκών αυξανόμενων αναγκών για τις πολεμικές συγκρούσεις κυριολεκτικά σε όλα τα μέτωπα από τα τέλη του 11^ου αιώνα και μετά, επιτάχυναν την τελική πτώση. Η συγκυρία το έφερε, ο εχθρός που τελικά θα κατακτούσε οριστικά την Πόλη να ήταν οι Οθωμανοί Τούρκοι, η νέα ανερχόμενη δύναμη της εποχής.

Προηγουμένως είχαν αποτύχει Άβαροι το 626 (για τη σωτηρία της Πόλης απ' αυτούς γράφτηκε ο «Ακάθιστος Ύμνος») , οι Πέρσες, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι και δύο φορές οι Άραβες. Όλοι, τη μεγάλη, δική τους στιγμή ισχυρότεροι στρατιωτικά από το Βυζάντιο, αλλά αποτυγχόντες, γιατί η αυτοκρατορία είχε την τύχη να έχει τότε μία οργανωμένη διπλωματία και μία πρωτεύουσα στρατηγικά τέλεια χτισμένη και αμυντικά ακατάβλητη (το Θεοδοσιανό Τείχος ακόμα χάσκει πάνω από το Βόσπορο). Αλλά πόσες νέες ανερχόμενες δυνάμεις θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία αλήθεια; Κάποτε θα ερχόνταν το τέλος...ειδικά όταν μένεις απομονωμένος διπλωματικά από τη Δύση.

Γνωστές οι συνέπειες της κατάρευσης για όλο τον τότε κόσμο. Τις συνέπειες τις πληρώνουμε ακόμα και σήμερα και δεν είναι τυχαίο ότι τόσα χρόνια μετά οι Δυτικοί έσπευσαν πρόσφατα να αναγνωρίσουν το λάθος τους να μην βοηθήσουν τότε το Βυζάντιο, τη δύσκολη στιγμή της οθωμανικής εισβολής.

Σήμερα η ύπαρξη ελληνικής ιστορίας 1123 χρόνων έχει σχεδόν απόλυτα ξεχαστεί. Ελάχιστοι γνώρίζουν κατ' ουσίαν τι ήταν το Βυζάντιο και ποια η σημασία της για τον σύγχρονο ελληνισμό. Οδοί δεν παίρνουν ονόματα αυτοκρατόρων, ούτε αγάλματα υπάρχουν και οι σπουδαίοι χιλιοταλαιπωρημένοι βυζαντινοί χριστιανικοί ναοί μένουν αναξιοποίητοι, άφαντοι, τυχάρπαστες οντότητες μεσα στις γειτονιές των πολεοδομικών συγκροτημάτων. Και η προκατάληψη ολοκληρώνεται αν σκεφτεί κανείς ότι η λέξη «βυζαντινισμός» γεννάει αρνητικές εικόνες στο μυαλό των περισσοτέρων, παραπέμπει σε κάτι πρωτόγονο, οπισθοδρομικό, συνωμοσιολογικό και τυπολατρικό.

Δυστυχώς το Βυζάντιο δεν μπορεί να πάρει τη θέση που του αρμόζει στην ελληνική ιστορία, γιατί θεωρείται υπεύθυνο για την κατάρρευση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και την τοποθέτηση αντ' αυτού μίας θεοκρατίας που δεν συνέχισε την τεράστια ακμή του αρχαίου ελληνικού κόσμου στις επιστήμες, στις τέχνες, τα γράμματα και τον πολιτισμό (αν και βέβαια μεσολάβησε η Ρώμη).

Η κατηγορία που βαραίνει το Βυζάντιο για την καταστροφή των αρχαίων ελληνικών μνημείων μπορεί να ευσταθήσει μονάχα αν θεαθεί εκτός του μήκους κύματος της εποχής: η νέα «μόδα» της –δυστυχώς- διαστρεβλωμένης χριστιανικής διδασκαλίας παρέσυρε σαν τσουνάμι το κοινωνικό γίγνεσθαι του Μεσαίωνα, συμπαρασύροντας - δυστυχώς -για πολιτικούς λόγους όλα τα αριστουργήματα της αρχαίας εποχής. Ο ελληνικός πληθυσμός της εποχής μετασχηματίζονταν από δωδεκαθεϊστικός σε μονοθεϊστικός και δύσκολα θα μπορούσε να κρατήσει στις μισαλλόδοξες εποχές του Μεσαίωνα ανεκτική στάση σε ο,τιδήποτε μη χριστιανικό. Δεν είναι δυνατόν υπό αυτές τις συνθήκες να απαιτούμε από ένα σύγχρονο κράτος της εποχής να αντισταθεί. Μπορεί εκ των υστέρων, με τα μέτρα της εποχής να μπορούμε εύκολα να κατηγορήσουμε το Βυζάντιο γι' αυτή τη στάση του, όμως για την πολιτική του επιβίωση την εποχή εκείνη - εποχή που δεν ήταν ώριμη για ανεξιθρησκεία και ισότητα και θα έπρεπε να έλθει η Γαλλ. Επανάσταση 1400 χρόνια μετά για να εμπεδώσει αυτές τις αξίες- δεν θα μπορούσε να δείξει διαφορετικό πρόσωπο. Πριν βιαστούμε να κρίνουμε κάτι ιστορικά, θα πρέπει να σκεφτόμαστε υπό ποιες συνθήκες έδρασε έτσι όπως έδρασε. Το status quo.

Αντιθέτως, διαβάζοντας Βυζαντινή Ιστορία θα διαπιστώσει κανείς ότι ό,τι όσο μπροστά ήταν η Αρχαία Ελλάδα από τον υπόλοιπο Αρχαίο κόσμο, τόσο μπροστά ήταν το Βυζάντιο από τον υπόλοιπο Μεσαιωνικό: λίγοι γνωρίζουν ότι σε μία εποχή, στην καρδιά του Μεσαίωνα, που υπήρχε γενικότερη καθίζηση σε κάθε τομέα της διανόησης σε όλον τον κόσμο και που οι μεγάλοι αρχαίοι Έλληνες είχαν καταντήσει άγνωστοι, ο Μιχαήλ Ψελλός (10^ος αιώνας) -πολύ πιο πριν από τους Ιταλούς αναγεννησιακούς που έτσι νομίζουμε- αποκατέστησε την πλατωνική φιλοσοφία στη θέση που της άξιζε. Λίγοι γνωρίζουν ότι υπήρξε μεγάλη ακμή στις τέχνες, με πραγματικά αριστουργήματα για την εποχή τους, που μπορεί να τα δει κανείς σε μουσεία- και σχετική με την υπόλοιπη Ευρώπη ανάπτυξη της επιστήμης και των γραμμάτων. Και λίγοι τα γνωρίζουν, γιατί ποτέ δεν μας τα έμαθαν.

Παρά τα μειονεκτήματα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, υπάρχουν πολλά στοιχεία που θα πρέπει να τις προσδώσουμε και σίγουρα θα πρέπει να ανασκευάσουμε τη γνώμη μας γι' αυτήν. Δεν πρέπει να μειώνουμε το ρόλο που έπαιξε ένα κράτος που μέσα στα 1000 και χρόνια ζωής του, κατέστησε τον ελληνισμό (με τα χαρακτηριστικά της εποχής, καλώς ή κακώς) το κυρίαρχο στοιχείο του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα σε ανατολή και δύση, έφερε σε ελληνική σφαίρα επιρροής τη μισή ανατολική Ευρώπη, μέσω των εκχριστιανισμών της και κυρίως κράτησε ενιαία την ελληνική συνείδηση (ειδικά στα χρόνια της Μακεδονικής Δυναστείας 867-1025). Μπορεί να κατηγορείται για συνδρομή στην κατάρρευση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος του τότε, όμως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία συνέδραμε αποφασιστικά και στο αντίστροφο: χάρις στις μακραίωνες στρατιωτικές επιτυχίες της, άφησε απείραχτη στους εχθρούς της το κορμό της, την ηπειρωτική Ελλάδα και χάρις την συσπείρωση κάτω από την ελληνική γλώσσα, την ορθόδοξη θρησκεία και την ελληνική ταυτότητα που τελικά σταδιακά απέκτησε, κράτησε τα βασικά ενοποιητικά στοιχεία των Ελλήνων για τόσους αιώνες, δημιουργώντας τα θεμέλια που ήταν απαραίτητα για την εθνική μας συνείδηση και τον ξεσηκωμό του 1821.



Υγ: Για μία πιο εις βάθος μελέτη της βυζαντινής πολιτικής, μπορείτε να διαβάσετε το δημοσιευμένο άρθρο μου «Τα δόγματα της Βυζαντινής εξωτερικής πολιτικής» το link του οποίου βρίσκεται στην αριστερή κολώνα του ιστολογίου.

ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΑΣΤΑΝΕ...

Δεν ξέρω αν η χθεσινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπορεί να είναι απλά μία παρένθεση ενεργούς συμμετοχής πολιτών και ειδικά νέων ανθρώπων στα κεκταινόμενα, αλλά χθες για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό, ένιωσα όμορφα για τα νέα από την πατρίδα.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας, επαγγελματικού χώρου, κομματικών καταβολών, κοινωνικών στρωμάτων, διαδήλωσαν ειρηνικά, σε πολλές πόλεις ταυτόχρονα, κάτω από μία κοινή φωνή που διαλαλούσε τη λέξη «Αγανάκτηση». Αγανάκτηση για όλους.

Μία διαμαρτυρία, με μία λέξη-φωτιά και άηχα για να πάει παντού, διασάλευσε την ησυχία των βαρόνων του Κοινοβουλίου, των θιασωτών τους καναλαρχών και της ελιτίστικης παρέας των μεγαλοεπιχειρηματιών και golden boys φίλων τους….,τόσο πολύ που όταν είδαν ότι δεν μπορούσαν να την ελέγξουν, προτίμησαν να την αποσιωπήσουν...

Η αποσιώπηση του γεγονότος, είναι παραδοχή ήττας σήμερα για τους αποδέκτες του μηνύματος. Γιατί για πρώτη φορά είδαν ότι αυτή την εκδήλωση –που προήλθε από τη δύναμη του λαού και κανενός ελεγχόμενου συνδικαλιστικού τους φορέα- δεν μπόρεσαν να την καπηλευθούν με τις σημαίες τους – αν και πολύ θα ήθελαν- ούτε να την αγγίξουν με τις δηλώσεις τους. Και πραγματοποιήθηκε τέλεια, γιατί ζυμώθηκε αυθόρμητα μέσα στην καρδιά των νέων ανθρώπων, που –με παρακίνηση ή χωρίς – θέλαν να δείξουν ότι είναι εδώ, ότι δεν γουστάρουν κανέναν πάνω από το κεφάλι τους, ότι δεν χρειάζονται το συντονιστή τους, ότι μπορούν να διαδώσουν τα μηνύματά τους – μηνύματα ανθρωπιάς, συμπόρευσης, αλληλεγγύης και αγάπης- μέσα από το δίκιο των αιτημάτων τους και μέσα από την ανάγκη τους να φωνάξουν για ό,τι τους πνίγει....να φωνάξουν για την αλλαγή που χρειάζεται η κοινωνία μας.

Μηνύματα που είναι διαχρονικά, μηνύματα που κάνουν το γύρο του κόσμου. Δεν μπορούν οι εξουσιολάγνοι να κλείσουν τα αυτιά τους όταν οι νέοι άνθρωποι φωνάζουν. Όσο και αν φιμώνουν το λόγο τους από τα κανάλια που ελέγχουν με την προπαγάνδα τους, δεν μπορούν να αντέξουν τη δύναμη τους που μπήκε σε κάθε σπίτι Έλληνα και Ελληνίδας σήμερα. Δεν μπορούν να στείλουν ούτε το στρατό τους –τους ένστολους και τους κουκουλοφόρους τους- για να τα βάλουν με τους νέους...Αυτούς τους νέους, τους νέους της συμμετοχής και όχι της αποχής, τους νέους που ξέρουν να σκέφτονται, δεν τους βαστάνε.

Δυστυχώς όμως βαστάνε ακόμα τα κομματοπαίδια τους. Αυτούς που γαλούχησαν από μωρά μέσα στα 40 χρόνια του κομματικού τους κράτους, εξαπολύοντας τον ιστό των πελατιακών τους μηχανισμών από το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Αυτούς τους νέους που ακόμα έχουν αυτιά μόνο για τις Σειρήνες της άρπα κόλας, του ωχαδερφισμού, του εύκολου πλουτισμού και του βολέματος, που δυστυχώς έτσι έμαθαν. Τα παιδιά θύματα της ελλειπούς εκπαίδευσης, των realities, των μεσημεριανών, του Θρύλου και του Βάζελου και των προτύπων του τίποτα.

Χθες δόθηκε η πρώτη ρωγμή στο σάπιο καθεστώς που θέλει τους ανθρώπους άβουλα όντα. Που τους θέλει πειραματόζωα, για να τους χρησιμοποιεί όποτε θέλει για να κλείνει στόματα, σκέψεις και συνειδήσεις. Χθες νίκησαν αυτοί που κοιτάζουν μπροστά και δεν γυρίζουν πίσω. Χθες νίκησαν αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μέσα για να αλλάξουν την κατάσταση. Έτσι απλά. Λιτά και δωρικά. Συμμετοχή και σιωπηρή διαμαρτυρία. Συνέχεια. Δεν θέλει ούτε πανώ, ούτε σημαίες, ούτε συνθήματα.

Μακάρι, να δούμε τη στροφή. Ο τόπος θα έχει ελπίδα όταν πιο πολλοί νέοι κατέβουν για να διαμαρτυρηθούν για τα προβλήματα της κοινωνίας συλλήβδην, παρά για τα συμφέροντά του επαγγελματικού τους κλάδου, για το κόμμα που (ακόμα?) υποστηρίζουν ή για την αγαπημένη τους ομάδα. Ο τόπος θα έχει ελπίδα όταν οι πολυθρονάτοι νέοι της εποχής του "Βig Brother", των "Shoot 'em up" και του "Cosmopolitan", αλλά και οι άλλοι, οι δήθεν ψευτοτρέντιδες επαναστάτες του "Εmo", του "γουστάρω αναρχία" και των καταλήψεων για το τίποτα, αντιληφθούν γιατί αξίζει να παλεύεις και να διεκδικείς. Και πάντα υπάρχει ελπίδα ότι και οι άλλοι μπορεί να αλλάξουν...ας ελπίσουμε ότι το κύμα θα γιγαντωθεί και θα τους πάρει όλους στο πέρασμά του...

ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΑ ΝΕΑ

6.  Εκτόξευση δύο τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων από Ινδία και Σιγκαπούρη-Ταϊβάν (κατασκευής Mitsubishi Electric) στις 20/5 από του Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας, σε πύραυλο Arianespace 5 . Την ίδια μέρα εκτόξευση αντίστοιχου αμερικανικού από το Μπαϊκονούρ σε πύραυλο Proton-M.
5. Ο πρώτος στρατιωτικός δορυφόρος που χρησιμοποιεί σύστημα υπερύθρων (SBIRS) είναι γεγονός, καθώς τέθηκε σε γεωσύγχρονη τροχιά, στις 20/5 (HΠΑ)
4. Εξωπλανήτης κοντά στον αστέρα Gliese 581 μπορεί να φιλοξενεί ζωή, καθώς πιθανόν να έχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του και ατμόσφαιρα σαν της Γης, λένε οι επιστήμονες (18/5)
3. Νέες κρούσεις σχετικά με το ζήτημα της αντιπυραυλικής ασπίδας ανέκυψαν: η Ρωσία απειλεί ότι σε περίπτωση μη νομικής δέσμευσης από τις ΗΠΑ ότι η αντιπυραυλική ασπίδα που σχεδιάζει να τοποθέτησει το ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορά της δεν επρόκειτο να απειλήσει την ίδια ή αν δεν προχωρήσουν στη δημιουργία ενός κοινού αντιπυραυλικού συστήματος στην περιοχή, θα αποσυρθεί από τη Συνθήκη SALT που προβλέπει τον περιορισμό του πυρηνικού οπλοστασίου και αντιθέτως θα προχωρήσει σε ενίσχυσή του. Οι ΗΠΑ επιθυμούν δύο διαφορετικά αντιπυραυλικά συστήματα με ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας (19 και 20/5).
2. H Τουρκία αναπτύσεται δυναμικά στο χώρο του Διαστήματος. Έχει υπογράψει συμβόλαιο με την Τelespazio για την κατασκευή δύο στρατιωτικών - τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων και εγκατάστεων συναρμολόγησής τους σε τουρκικό έδαφος, ενώ κινείται για τη δημιουργία ενός νέου αντιπυραυλικού συστήματος υψηλής προστασίας που θα τοποθετηθεί σε Κων/πολη και Άγκυρα (17/5). 
1. Η τελευταία πτήση του Διαστημικού Λεωφορείου Εndeavour προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στέφθηκε με επιτυχία (16/5). To Endeavour συνδέθηκε με το ΔΔΣ (18/5)  και το πλήρωμά του θα πραγματοποίησει επιστημονικά πειράματα στης διάρκειας 16 ημερών αποστολής του (βλ. σχετικό άρθρο στο ιστολόγιο).

(Πηγές: Space.com, Aviation Week, BBC, ESA, GlobalSecurity.org, Gunter's Space Page, Today's Zaman)  

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Τώρα και μετά

 Η σελίδα «Πολιτική Επιστήμη-Διεθνείς Σχέσεις» δημιουργήθηκε στο blog μου με αφορμή την άγνοια μεγάλου μέρους του κόσμου γι' αυτό που ονομάζουμε πολιτική επιστήμη και διεθνείς σχέσεις και το οποίο τυγχάνει να έχω καλώς ή κακώς σπουδάσει. Κάποιοι φαντάζονται ότι η πολιτική επιστήμη είναι το σκαλοπάτι για τη μεταπήδηση στη πολιτική που ακούμε στις ειδήσεις και ότι οι φοιτητές που το σπουδάζουν είναι κατοπινοί βουλευτές. Είναι συνήθως οι ίδιοι που μπερδεύουν τις διεθνείς σχέσεις με τις δημόσιες. Άλλοι αναρωτιούνται τί μπορεί να μαθαίνει στην πολιτική και γιατί πρέπει να είναι και σχολή για να σπουδάσει κανείς, ενώ κάποιοι άλλοι προεξοφλούν ότι σαν πολιτικός επιστήμονας είσαι κομματικοποιημένος και άρα προκατειλλημένος και άρα θετικά διακείμμενος απέναντι σε πολιτικούς και άκριτα υποστηρικτής της πολιτικής τους. Συνήθως αυτοί είναι από την αρχή και οι πιο επιθετικοί συνομιλητές...

    Το περίεργο και συνάμα εντυπωσιακό είναι οτί αυτές οι απόψεις δεν απέχουν πολύ από την ελληνική πραγματικότητα: οι περισσότεροι "έγκριτοι" πολιτικοί επιστήμονες κάνουν ακριβώς ότι φαντάζεται ο κόσμος: βλέπουν το πανεπιστήμιο ως προαύλιο χώρο για το άλμα στην πολιτική σκηνή, ταυτίζονται με κάποιο κόμμα και δεν διστάζουν να το φανερώσουν άμεσα ή έμμεσα, κομψά ή άκομψα κατά τη διάρκεια των παραδόσεών τους στα αμφιθέατρα και έχουν μετατρέψει τις γνώσεις του περί διεθνών σχέσεων σε δημόσιες. Λογικά έχουν μπει στο πανεπιστήμιο μέσω κάποιου γνωστού πολιτικού και κάθε άλλο παρά προσφορά στην επιστήμη τους κάνουν, αφού ελάχιστοι απ' αυτούς έχουν κάνει έστω και μία δημοσίευση αφ' ότου έγιναν λέκτορες...

    Η νοσηρή κατάσταση που διάγει σήμερα η πολιτική επιστήμη στη χώρα μας οφείλεται στο φαύλο κύκλο: κακό εκπαιδευτικό σύστημα-κομματικοποιημένα πανεπιστήμια-στείροι καθηγητές-χαβαλεδιάριδες φοιτητές-κακό εκπαιδευτικό σύστημα. Σχολές που ανοίγουν η μία μετά την άλλη χωρίς λόγο ύπαρξης, χάρισμα της ιδιότητας του φοιτητή σε οποιονδήποτε, καθηγητές–μη ερευνητές, μπαστακωμένοι γερά σε μία θέση και χωρίς κίνητρο για τη μετάδοση της γνώσης και της καλλιέργειας νέων φοιτητών και κατά συνέπεια πρόγραμμα σπουδών με τεράστιες ελλείψεις και μέτρια επιμόρφωση και ένα πτυχίο χωρίς ουσιώδες αντίκρυσμα από μία σχολή φάντασμα με ελάχιστες προοπτικές εργασίας. Και έτσι επιτείνεται η αδιαφορία στο φοιτητή που πολλοί απ' αυτούς ξέρουν ότι ούτως ή άλλως αν δεν έχει σπουδάσει 4-5 σχολές, δεν έχει και νόημα να πολυζοριστεί αφού η μαμά και ο μπαμπάς με τις γνωριμίες τους κάτι θα του βρουν...

   Μία νέα γενιά πολιτικών επιστημόνων –μέσα στους οποίους ευελπιστώ να μπω και εγώ- κάνει την εμφάνισή της όμως σταδιακά. Πρόκειται για πρώην φοιτητές που κατάλαβαν εγκαίρως ότι εδώ που ζούμε η πολιτική επιστήμη έχει καταντήσει κομματικό αλισβερίσι και αποφάσισαν να τη ζήσουν στο εξωτερικό είτε φοιτώντας είτε δουλεύοντάς σε σχετικούς τομείς...Κάποιοι που γύρισαν έχουν μάθει τι θα πει έρευνα και προσφορά στην επιστήμη. Κατάλαβαν ότι ο πολιτικός επιστήμονας μελετά, καταγράφει και προτείνει λύσεις για τα πολιτικά φαινόμενα που αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνικής οργάνωσης και δεν είναι απλά η «ελίτ του πανεπιστημίου» (όπως αρέσκονταν να μας λένε καθηγητές μας όταν ήμασταν πρωτοετείς). Ούτε γίνεσαι όταν απλά με την ιδιότητα μέλους της ΠΑΣΠ ή της ΔΑΠ παίρνεις το 9άρια χωρίς να διαβάζεις επειδή ξέρει ο καθηγητής ότι θα τον στηρίξεις όταν χρειαστεί. Κατάλαβαν ότι δεν σε καθιστά πολιτικό επιστήμονα που μπορείς να αξιοποιήσεις το πτυχίο σου όταν το πάρεις, διδασκόμενος άκυρη στατιστική, μαθηματικά λυκείου ή διαβάζοντας «μανιφέστα» - εγχειρίδια που σου έδινε ο πρώην κομμουνιστής καθηγητής σου με την ανεξαρτησία τρόπου και περιεχομένου διδασκαλίας, αλλά και συγγραμματικής επιλογής που έχει. Και αν μιλήσεις μαζί τους καταλαβαίνεις ότι κάτι ενδιαφέρον έχουν να σου πουν που δεν έχει να κάνει με τα κόμματα και τους πολιτικούς των δελτίων ειδήσεων αλλά με κόμματα και πολιτικούς-που αποτελούν αναλώσιμες μονάδες μέτρησης των κοινωνικών δράσεων και εξελίξεων. Και που αν μιλήσεις μαζί τους καταλαβαίνεις γιατί αξίζει να σπουδάζεται κάτι τέτοιο, όταν σπουδάζεται σωστά.

Αντίθετα όσοι δεν μπόρεσαν να φύγουν, αιχμαλωτίστηκαν στις συμπληγάδες ατελών επιλογών: ένα διπλωματικό σώμα που υπαρχει για να διορίζονται συγγενείς πολιτικών, μία σειρά από υπολειτουργικά think tanks που δεν χρηματοδοτούνται ή υπάρχουν χωρίς να προσφέρουν τίποτα κατασπαταλώντας το δημόσιο χρήμα και προσλαμβάνοντας δωρεάν «ερευνητές» και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εκτός από την οικονομία –το trendy μαζί με τους Υπολογιστές, γνωστικό πεδίο της εποχής μας-  κάνει ότι μπορεί για να μην διδάσκεται καμία άλλη κοινωνική επιστήμη στα νέα παιδιά. Μοιραία, οι παραμένοντας στην Ελλάδα απόφοιτοι μεταπτυχιακοί ή μη πολιτικών επιστημών στράφηκαν προς άλλες τελείως διαφορετικές δουλειές, με τους περισσότερους να τους κερδίζουν τελικά πόστα σχετικά με οικονομία, τράπεζες, εργασίες στον ιδιωτικό τομέα σχετικές με τις ψευτοανάγκες των καιρών και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Η γέννηση, υπάρξη και λειτουργία των σχολών πολιτικών επιστημών στην Ελλάδα, φανερώνει ότι η κοινωνική έρευνα στη χώρα μας έχει βάλει ταφόπλακα. Πίστη μόνο μπορεί να δωθεί μόνο σε όσα από τα παιδιά του εξωτερικού (και ίσως όσοι λίγοι από την Ελλάδα τα καταφέραν), για κάποιο λόγο γυρίσουν εδώ, μείνουν αδιάφθοροι από τις κομματικές σειρήνες και ταυτόχρονα αποκτήσουν ερείσματα στο χώρο του πανεπιστημίου τους...Μόνο αυτοί με οράματα για τη δημιουργία, την έρευνα και τη γνώση και με όρεξη για δουλειά μπορούν –αν τους αφήσουν- να προσφέρουν ό,τι μπορούν σε όσα παιδιά τύχει να βρεθούν στα χέρια τους, δίνοντας μία πορεία στην επιστήμη μας. Αυτοί είναι "μία, κάποια λύση"...  

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΓΙΑ...ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ

Βαρεθήκατε ν' ακούτε για τους ίδιους και τους ίδιους πλανήτες κάθε μέρα; Να βλέπετε από το τηλεσκόπιο το Δία, τον Κρόνο, τον Άρη? Τότε το παρακάτω link είναι ό,τι χρειάζεστε: πως είναι άραγε κάποιοι από τους πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος? Όλα τα 'χει το μενού: από υπερκτήνοι 2 φορές όσο ο Δίας μέχρι μικρά πλανητάκια, από ακόμη πιο κολαστικά περιβάλλοντα από της Αφροδίτης μέχρι παγωμένους κόσμους, από πλανήτες με βάρος όσο ένας φελός μέχρι πλανήτες πιο πυκνοί από μόλυβδο και από γέροντες πλανήτες μέχρι μωρά. Περιλαμβάνονται επίσης πλανήτες με 3 ήλιους, άλλοι στραβοί, άλλοι πιο γρήγοροι από το...Βέγγο, άλλοι νερουλοί και άλλοι με αυτοκτονικές τάσεις...Θαυμάστε τι "κουφά" υπάρχουν εκεί πάνω και σκεφτείτε πόσο τυχεροί είμαστε που εμείς εδώ μπορούμε και ζούμε.
http://www.space.com/159-strangest-alien-planets.html

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ENDEAVOUR

Σήμερα στις 13:56 U.T. έγινε η εκτόξευση του Διαστημικού Λεωφορείου Endeavour για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από το Kennedy Space Center. Το ταξίδι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθότι είναι το τελευταίο του συγκεκριμένου Διαστημικού Λεωφορείου, που επί 19 συναπτά έτη πραγματοποίησε 25 πτήσεις, ταξιδεύοντας συνολικά περίπου 166 εκατ. χλμ...Το Endeavour έχει πλήρωμα 6 αστροναύτες και η αποστολή τους αναμένεται να διαρκέσει 16 μέρες. O σκοπός της πτήσης είναι επιστημονικός: η διενέργεια ενός πειράματος με τη χρήση του Αlpha Magnetic Spectometer (AMS) Detector, με στόχο τη μελέτη της Σκοτεινής Ύλης που απαρτίζει το Σύμπαν. Περισσότερα:

http://www.space.com/11677-nasa-shuttle-launch-endeavour-final-mission-sts-134-liftoff.html 

(Άρης Μπόττας, 16 Μαΐου 2011)

Βίντεό μου-αφιέρωμα στη ζωγραφική του πατέρα μου

Ένα δείγμα από τη δουλεία του πατέρα μου που περιλαμβάνει όλες τις θεματικές ενότητες της καλλιτεχνικής του πορείας.

Βίντεό μου από την Ολική Έκλειψη Ηλίου 29/3/2006 από το Καστελόριζο.

Προσέξτε πως οι αντιδράσεις του κόσμου "ζωηρεύουν" καθώς περνά ή ώρα και ειδικά τη στιγμή της κορύφωσης (Σημ: στο βίντεο δεν έχει γίνει επίτηδες ουδεμία επεξεργασία, παρά μόνο ένωση "κομματιών" για να είναι ρεαλιστικό. Ζητώ συγγνώμη για πιθανώς "άσεμνες" λέξεις που θ' ακουστούν). 

Αρχίζοντας...

Εγκαινιάζω σήμερα 5 Μαΐου 2011, το προσωπικό μου blog, μέσα από το οποίο επιθυμώ να επικοινωνήσω μαζί σας για μία σειρά από θέματα που αφορούν όλους τους τομείς της Γνώσης, της Τέχνης, της Επιστήμης, της Κοινωνίας και της Διανόησης…Το blog συνίσταται σε τομείς ενδιαφέροντος, τόσο γύρω από πεδία ενασχόλισης και προσφιλή μου, όσο και σε πιο διευρυμένα πεδία, ώστε να είναι δυνατός ο διάλογος γύρω από κάθε τι θα θέλατε να συζητήσουμε. Όλα τα νέα άρθρα θα εμφανίζονται στην αρχική σελίδα και μετά θα μετά από λίγες μέρες θα μεταφέρονται και στην αντίστοιχη σελίδα. Παράλληλα ένα πλήθος πολυμεσικών εργαλείων και gadgets θα είναι διαθέσιμα, ταξινομημένα στη σχετική σελίδα. Ελπίζω ότι καθώς το site θα εμπλουτίζεται, η αλληλεπίδραση μας να είναι όλο και πιο ουσιώδης και γόνιμη.  Κάθε σχόλιο σας, άρθρο, κλπ., σε ελληνικα, αγγλικά ή γαλλικά, είναι ευπρόσδεκτο…Σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.