Δεν ξέρω αν η χθεσινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπορεί να είναι απλά μία παρένθεση ενεργούς συμμετοχής πολιτών και ειδικά νέων ανθρώπων στα κεκταινόμενα, αλλά χθες για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό, ένιωσα όμορφα για τα νέα από την πατρίδα.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας, επαγγελματικού χώρου, κομματικών καταβολών, κοινωνικών στρωμάτων, διαδήλωσαν ειρηνικά, σε πολλές πόλεις ταυτόχρονα, κάτω από μία κοινή φωνή που διαλαλούσε τη λέξη «Αγανάκτηση». Αγανάκτηση για όλους.
Μία διαμαρτυρία, με μία λέξη-φωτιά και άηχα για να πάει παντού, διασάλευσε την ησυχία των βαρόνων του Κοινοβουλίου, των θιασωτών τους καναλαρχών και της ελιτίστικης παρέας των μεγαλοεπιχειρηματιών και golden boys φίλων τους….,τόσο πολύ που όταν είδαν ότι δεν μπορούσαν να την ελέγξουν, προτίμησαν να την αποσιωπήσουν...
Η αποσιώπηση του γεγονότος, είναι παραδοχή ήττας σήμερα για τους αποδέκτες του μηνύματος. Γιατί για πρώτη φορά είδαν ότι αυτή την εκδήλωση –που προήλθε από τη δύναμη του λαού και κανενός ελεγχόμενου συνδικαλιστικού τους φορέα- δεν μπόρεσαν να την καπηλευθούν με τις σημαίες τους – αν και πολύ θα ήθελαν- ούτε να την αγγίξουν με τις δηλώσεις τους. Και πραγματοποιήθηκε τέλεια, γιατί ζυμώθηκε αυθόρμητα μέσα στην καρδιά των νέων ανθρώπων, που –με παρακίνηση ή χωρίς – θέλαν να δείξουν ότι είναι εδώ, ότι δεν γουστάρουν κανέναν πάνω από το κεφάλι τους, ότι δεν χρειάζονται το συντονιστή τους, ότι μπορούν να διαδώσουν τα μηνύματά τους – μηνύματα ανθρωπιάς, συμπόρευσης, αλληλεγγύης και αγάπης- μέσα από το δίκιο των αιτημάτων τους και μέσα από την ανάγκη τους να φωνάξουν για ό,τι τους πνίγει....να φωνάξουν για την αλλαγή που χρειάζεται η κοινωνία μας.
Μηνύματα που είναι διαχρονικά, μηνύματα που κάνουν το γύρο του κόσμου. Δεν μπορούν οι εξουσιολάγνοι να κλείσουν τα αυτιά τους όταν οι νέοι άνθρωποι φωνάζουν. Όσο και αν φιμώνουν το λόγο τους από τα κανάλια που ελέγχουν με την προπαγάνδα τους, δεν μπορούν να αντέξουν τη δύναμη τους που μπήκε σε κάθε σπίτι Έλληνα και Ελληνίδας σήμερα. Δεν μπορούν να στείλουν ούτε το στρατό τους –τους ένστολους και τους κουκουλοφόρους τους- για να τα βάλουν με τους νέους...Αυτούς τους νέους, τους νέους της συμμετοχής και όχι της αποχής, τους νέους που ξέρουν να σκέφτονται, δεν τους βαστάνε.
Δυστυχώς όμως βαστάνε ακόμα τα κομματοπαίδια τους. Αυτούς που γαλούχησαν από μωρά μέσα στα 40 χρόνια του κομματικού τους κράτους, εξαπολύοντας τον ιστό των πελατιακών τους μηχανισμών από το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Αυτούς τους νέους που ακόμα έχουν αυτιά μόνο για τις Σειρήνες της άρπα κόλας, του ωχαδερφισμού, του εύκολου πλουτισμού και του βολέματος, που δυστυχώς έτσι έμαθαν. Τα παιδιά θύματα της ελλειπούς εκπαίδευσης, των realities, των μεσημεριανών, του Θρύλου και του Βάζελου και των προτύπων του τίποτα.
Χθες δόθηκε η πρώτη ρωγμή στο σάπιο καθεστώς που θέλει τους ανθρώπους άβουλα όντα. Που τους θέλει πειραματόζωα, για να τους χρησιμοποιεί όποτε θέλει για να κλείνει στόματα, σκέψεις και συνειδήσεις. Χθες νίκησαν αυτοί που κοιτάζουν μπροστά και δεν γυρίζουν πίσω. Χθες νίκησαν αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μέσα για να αλλάξουν την κατάσταση. Έτσι απλά. Λιτά και δωρικά. Συμμετοχή και σιωπηρή διαμαρτυρία. Συνέχεια. Δεν θέλει ούτε πανώ, ούτε σημαίες, ούτε συνθήματα.
Μακάρι, να δούμε τη στροφή. Ο τόπος θα έχει ελπίδα όταν πιο πολλοί νέοι κατέβουν για να διαμαρτυρηθούν για τα προβλήματα της κοινωνίας συλλήβδην, παρά για τα συμφέροντά του επαγγελματικού τους κλάδου, για το κόμμα που (ακόμα?) υποστηρίζουν ή για την αγαπημένη τους ομάδα. Ο τόπος θα έχει ελπίδα όταν οι πολυθρονάτοι νέοι της εποχής του "Βig Brother", των "Shoot 'em up" και του "Cosmopolitan", αλλά και οι άλλοι, οι δήθεν ψευτοτρέντιδες επαναστάτες του "Εmo", του "γουστάρω αναρχία" και των καταλήψεων για το τίποτα, αντιληφθούν γιατί αξίζει να παλεύεις και να διεκδικείς. Και πάντα υπάρχει ελπίδα ότι και οι άλλοι μπορεί να αλλάξουν...ας ελπίσουμε ότι το κύμα θα γιγαντωθεί και θα τους πάρει όλους στο πέρασμά του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου