ΑΛΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ...ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

    Ήταν το έτος 2000. Δεύτερη φορά στην Αθήνα μετά από 11 χρόνια και βρίσκομαι κάπου στα Εξάρχεια για τσιπουράκι με μία παρέα Αθηναίων. Θυμάμαι λίγες μέρες πριν μπήκα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε μετρό και ήμουν ενθουσιασμένος με το νέο αυτό ταχύτατο και εύκολο τρόπο μετάβασης. Ήδη η πόλη είχε αρχίσει να ανασαίνει και οι συζητήσεις για το νέφος της άρχισαν να εξαφανίζονται. Συζητώ με μία κοπέλα που έμενε στο Ελληνικό. "Πρέπει να γίνει επέκταση του μετρό στο Ελληνικό...υπάρχει πολύς κόσμος που δουλεύει στο κέντρο". "Η Αθήνα έπρεπε να έχει μετρό και καλώς το απέκτησε, τώρα όμως είναι η σειρά της Θεσσαλονίκης που είναι η δεύτερη πόλη και έχει κυκλοφοριακό πρόβλημα επίσης, της απάντησα" Φυσικά η συζήτηση δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Το Ελληνικό απέχει από το κέντρο της πόλης της Αθήνας 11 χλμ., η Καλαμαριά 7, μη περπατήσιμες αποστάσεις σε κάθε περίπτωση.Το Ελληνικό έχει πληθυσμό 20000 και η Καλαμαριά πάνω από 130000. Οι σημαντικότεροι δήμοι της Αθήνας που έχουν πληθυσμό υποτριπλάσιο τουλάχιστον από αυτό του δήμου της Θεσσαλονίκης διαθέτουν 4 μέσα μετάβασης στο κέντρο: λεωφορείο, τρόλει, τραμ, μετρό. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης και οι σημαντικότεροι δήμοι του πολεοδομικού συγκροτήματος, ένα: το λεωφορείο, που πήζει φυσικά σε κάθε δρομολόγιο. 13 χρόνια μετά: Από αύριο το μετρό της Αθήνας (η πρώτη γραμμή του έγινε το 1869, δηλαδή μετρά ήδη 144 χρόνια πριν αυτό που ΘΑ γινει στη Θεσσ/νίκη) επεκτείνεται και στο Ελληνικό και σε δύο χρόνια ακόμα πιο κάτω, ενώ της Θεσσαλονίκης, που θα έχει μόνο μία γραμμή, έχει σταματήσει με άγνωστο μέλλον. Φαντάζομαι ότι πρέπει να ταξιδέψουμε σε μία τριτοκοσμική χώρα για να συναντήσουμε πόλη 1 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων που να μην έχει παρά μόνο ένα μέσο μεταφοράς...Σε μία άλλη τριτοκοσμική για να βρούμε το μίσο πληθυσμό της χώρας συγκεντρωμένο στην πρωτεύουσα. Αλλά να πάμε και πιο μακριά τη βαλίτσα;

    Από που ν`αρχίσει κανείς για να περιγράψει την τεράστια υποκρισία και αβλεψία; Το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, που δημιουργήθηκε στη λογική της αποκέντρωσης και των ευήκοων οραμάτων περί Θεσσαλονίκης - συμπρωτεύουσας,πρωτεύουσας των Βαλκανίων και μητροπολιτικού λιμανιού, κατέληξε βωμός βισματικών προσλήψεων, με ρόλο διακοσμητικό, γιατί καμία σοβαρή απόφαση που αφορά την πόλη δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς την άδεια της Αθήνας (πχ ο καθαρισμός του Θερμαϊκού). Όχι μόνο κανένα μεγάλο εργο δεν έγινε προς όφελος της πόλης (με μόνη εξαίρεση την Εγνατία, που έγινε με φοβερή καθυστέρηση και μετά την αθηναϊκών συμφερόντων Γέφυρα Ρίο-Αντίρριο), παρά τις υποσχέσεις, αλλά δεν υπήρχε κανένα μέλημα για την οικονομικη, κοινωνική, πολιτιστική και τουριστική προώθησή της. Μιας πόλης που μόνο η ιστορική της αξία, η γεωπολιτική της σπουδαιότητα, οι υποδομές της, ο κοσμοπολιτισμός της, η προοδευτικότητά της(λίγοι γνωρίζουν ότι πριν τα χρόνια των λαμογιών, στη Θεσσ/νικη άνοιξε το πρώτο ραδιόφωνο, η πρώτη μη κρατική τηλεόραση, η πρώτη δορυφορική, έγινε η πρώτη ιδέα περι μετρό) με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και τη Διεθνή Έκθεση, θα έπρεπε να είναι ευρωπαϊκή μητρόπολη και όχι βαλκανική επαρχιούπολη. Δεν δόθηκαν κίνητρα για επενδύσεις, δεν έγιναν ζωτικά έργα, την ίδια στιγμή που η Αθήνα αναλάμβανε διεθνή meetings, fora, τις σπουδαιότερες εκθέσεις, Ολυμπιακούς Αγώνες, μέχρι και...Eurovision.

   Σ' ευχαριστούμε υδροκέφαλο κράτος της Αθήνας που έχεις αγνοήσει παντελώς όλα αυτά τα χρόνια την "συμπρωτευουσά σου" αποστερώντας της από κάθε μεγάλο έργο και κάθε μεγάλη διοργάνωση και που την κατέστησες χωριό. Σας ευχαριστούμε πολιτικοί της Θεσσαλονίκης που τόσα χρόνια ξέρατε μόνο να τρώτε και να μιλάτε στον αέρα για ανάπτυξη με Καραμανλήδες, Ψωμιάδηδες και Παπαγεωργόπουλους. Ας λουστούμε λοιπόν τον καύσωνα σαν παστές σαρδέλες στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ μέχρι να πάμε στο κέντρο για τη δουλειά και τον φραπέ μας.

 

ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ?

Μέσα από το καπέλωμα της ΕΕ από μία χώρα, με μοδάτες πρωτόγνωρες αντιδημοκρατικές πρακτικές και εκβιασμούς (όπως περίτρανα φάνηκε μετά τα γεγονότα της Κύπρου) η ξεχασμένη και αβοήθητη για όλα τα κακώς κείμενα και εγκληματικά λάθη των προηγούμενων δεκαετιών Ελλάδα, εδώ και κάποια πρέπει να πληρώσει γιατί έκανε αυτό, δεν έκανε εκείνο, απέτυχε να πιάσει το άλλο, δεν φρόντισε για το παρα πέρα...Βεβαίως να πληρώσει, κυρίως για τις εκλογικές επιλογές θα πω εγώ. Άλλωστε χρόνια τώρα πληρώνουμε την ανυπαρξία του κράτους...μάθαμε να πληρώνουμε. Όταν όμως πληρώνεις γιατί έσφαλες, το κάνεις για να εχεις τη χαρά στο τέλος να δεις την κατάσταση να αλλάζει μέσα σου προς το καλύτερο...τουλάχιστον αυτό μας λέει η κληρονομιά του Διαφωτισμού που γαλούχησε τη σύγχρονη δυτική Ευρώπη. Αλλιώς δεν μεταρρυθμίζεσαι, τιμωρείσαι. Ποια ικμάδα λοιπόν ανάπτυξης γνώρισε η Ελλάδα, ποια μικροσκοπική βελτίωση έστω και σε έναν τομέα κάτω από τις μνημονιακές επιταγές? Ποιο είναι το ουσιαστικό σχέδιο επανάκαμψης ενός κράτους - μέλους του μεγαλύτερου ιστορικά υπερεθνικού φορέα για το κοινό καλό του εγχειρήματος ? Για ποια μεταρρύθμιση μιλάμε ?

Και φυλλομετρώντας τις πολιτικές αυτές πελεκίσματος και βλέποντας τόσα εκατομμύρια ευρώ να πέφτουν ειρωνικά και βασανιστικά από τα τραπεζικά μηχανάκια στα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων... αναρωτιέται κανείς.... τι είναι τελικά αυτή η ρημαδοελλάδα?

Είναι ένα ΑΕΠ ? Είναι ένα κομματάκι γης με κάποια νησιά για επινοικίαση και λίγο ορυκτό πλούτο για κοινή χρήση? Είναι ένα σκορποχώρι τεμπέληδων που πρέπει να δουλέψει για δουλέψει ένα όραμα κάποιων ισχυρών πορτοφολιών? Είναι ένα συνονθήλευμα πεσμένων οικονομικών δεικτών που χαλούν την πιάτσα της "ανεπτυγμένης" Ευρώπης? Και κάθε μέρα, κάθε στιγμή, πείθομαι πως είναι ακριβώς αυτό. Δυστυχώς...

Εγώ νόμιζα ότι είναι κυρίως ένας λαός που χωρίς αυτόν δεν υπάρχει Οικονομική Θεωρία, δεν υπάρχει ΑΕΠ, δεν υπάρχουν επενδύσεις, δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν υπάρχει Καπιταλισμός, δεν υπάρχει Δημοκρατία. Κατάλαβα το λάθος μου. Μου μένει μόνο να θυμάμαι ότι ιστορικά όποιοι αγνόησαν αυτό τον λαό το πληρώσαν με το χειρότερο τρόπο, και με μία παροιμιώδη αποκαθήλωση..

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ...

H μακιαβελλική (δηλ. ρεαλιστική) στρατηγική του "μανιπιουλάρω" μία αδύναμη χώρα για να κάνω ζημιά σε μία άλλη αντίπαλη ισχυρή εφαρμόστηκε σε άπειρες περιπτώσεις στην Ιστορία. Αυτή ακριβώς η πρόταση του υπό γερμανικού κηδεμονίας Eurogroup απλά αποδεικνύει δύο πράγματα: α) οτι το ευρωπαϊκό όραμα των προτεργατών της ΕΕ πέθανε, όπως πέθανε η Κοινωνία των Εθνών με κύριο υπαίτιο την ίδια χώρα και β) ότι... παρά τις ιστορικές προσπάθειες, τις ρητορικές, τις τάσεις και τις στάσεις, τα εμπνευσμένα μορφώματα και τα εκατομμυρίων σελίδων δημοσιευμένα ευχολόγια, η Ιστορία επαναλαμβάνεται και μαζί μ' αυτήν ο ρεαλισμός. Η ΕΕ υποτίθεται ότι διερύνεται με νέα μέλη. Στην πραγματικότητα συστέλεται κάτω από τις επιταγές της εδώ και έναν τουλάχιστον αιώνα μεγαλύτερης ευρωπαϊκής δύναμης: ο έλεγχος της ανατολής μεταφέρεται και στο νότο, buffer states και πολιτικές "μαστιγίου και καρότου" εξαφανισμένες από το λεξιλόγιο παλιότερων Ευρωπαίων ηγετών επανεμφανίζονται. H μετατροπή της ΕΕ από ένα μοναδικό υπερκρατικό δημιούργημα σε μία προσχηματική λυκοφιλική συμμαχία για την εκπόνηση low politics δεν σώζει τον ευρωσκεπτικισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς. Μόνο γιγαντώνει τον κοινωνικό αναβρασμό και φέρνει τον καπιταλισμό ενώπιον της πρώτης μεγάλης κρίσης του. Η τρίτη κατά σειρά απόπειρα ελέγχου της ηπείρου (κάτι που μόνο η αρχαία Ρώμη κατάφερε) από τον ίδιο θύτη, γεννήθηκε κάτω από τρεις διαφορετικές συνθήκες, εκπορεύθηκε με δύο διαφορετικούς τρόπους (στρατ. πόλεμος, οικον. πόλεμος), αλλά θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στο ένα, μοναδικό αποτέλεσμα: τη για άλλη μία φορά μαζική εξαθλίωση των λαών.