ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙΑ

Όταν ήμασταν μικροί, στο σχολείο, θυμάμαι καμιά φορά οι καθηγητές μας πετούσαν ατάκες μεγάλων προσωπικοτήτων για να τις θυμόμαστε, να τις σκεφτόμαστε με προβληματισμό και καμιά φορά να τις εφαρμόζουμε κιόλας. (Μιλώ για τα χρόνια πριν την εισβολή του Κοέλιο που με τις καραμελένιες αμπελοφιλοσοφίες του κούρνιαξε στις εφηβικές αγκαλιές και κατέστησε τις πάσης φύσεως ατάκες trendy). Τα «γνωμικά» εκείνα λοιπόν ήταν και πιασάρικα και για πρόλογο για την Έκθεση… Έτσι μάθαμε πχ για το Βολταίρο και το ελεύθερο δικαίωμα έκφρασης, για το Ρήγα με την ελευθερία, τον Ιησού για τους αλλήλους, για τον Αινστάιν με τα σύμπαντά του, τα σοφά αρχαιοελληνικά ρηθέντα και άλλα ωραία, μεγάλα λόγια. Τελικά φαίνεται ότι αυτή η διδαχή μας στιγμάτισε ως χώρα. Από τότε κάθε «μεγάλη προσωπικότητα» στη χώρα μας αρέσκεται στο να πετά ατάκες. Ατάκες με τις οποίες διαμορφώθηκε η χθεσινή και σημερινή μας αντίληψη για τη χώρα μας. Τι να πρωτοθυμηθεί λοιπόν κανείς… Ειλικρινά εγώ γελώ περισσότερο με το «Σεμνά και Ταπεινά» του Κωστάκη, ειδικά όταν το αντιπαραβάλω με τον Ρουσόπουλο και τον Λιάπη για παράδειγμα. Πλάκα είχε και ο Γιωργάκης που κάθε εβδομάδα «εγκαινίαζε» κάτι «νέο» και του είχαν μάθει τη λέξη «ευνομούμενος» και την πετούσε συχνά. Του Γιωργάκη του άρεζε να αποκαλεί το μπουρδέλο ευνομούμενη χώρα και ο κόσμος τον πίστευε. Το όνομα του βέβαια έχει συνδεθεί με το υπέροχο «Λεφτά υπάρχουν», τότε που οι πέτρες δεν τον πίστεψαν, τον πίστεψε όμως ο ελληνικός λαός και τον ψήφισε με αυτοδυναμία. Ιστορικές μπαρούφες ειπώθηκαν από άλλα «άξια φρούτα» της ελληνικής πολιτικής σκηνής όπως τον Βουλγαράκη –το off-shore guy- με το «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» και φυσικά το «τώρα αγοράζουμε» του Γιάννου που παρότρυνε εκατομμύρια Έλληνες να παίξουν στο χρηματιστήριο πριν τους παρασύρει το ωστικό κύμα της σκασμένης φούσκας. Μεσ’ την καρδιά μας πάντα θα μένει το αλησμόνητο «Τσοβόλα, δωσ’ τα όλα» του Ανδρέα που άνοιξε το χορό του Ζαλόγγου, το οποίο παίρνει λόγω διάδοσης και παλαιότητας την πρώτη θέση. Αντίθετα μάλλον φαίνεται να ξεχάστηκε το «οι αγανακτισμένοι είναι μαλάκες» του Θ. Πάγκαλου που έδειξε έτσι τον σεβασμό του για τους συμπατριώτες του στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων. Κρίμα. Τέτοια ατάκα δεν πετιέται κάθε μέρα! Ο Θόδωρος προηγουμένως είχε πετάξει το αποστομωτικά ειλικρινές «Μαζί τα φάγαμε» εξισώνοντας τις ευθύνες πολιτικών και λαού και τις διατροφικές ανάγκες του ίδιου και του μέσου “homo sapiens”. Προφανώς εννοούσε τα λεφτά που υπήρχαν, αυτά που επικαλέστηκε ο Γιώργος πιο πάνω. Διασκεδαστικότατος μέχρι δακρύων ο Σημίτης μας έφτιαχνε με επικές λέξεις που σε πιαναν εξ’ απήνης και έσκαγε το χειλάκι σου όπως «το μακέτο, η πιότητα, κλπ». Μοναδικός, οσκαρικός καλλιτέχνης! Σήμερα ο Αντωνάκης έχει την τιμητική του. Ο Αντωνάκης έχει συνδέσει το όνομά του με ένα καλοκάγαθο ήρωα παραμυθιών. Τον κ. Πλεόνασμα. Ο κ. Πλεόνασμα, είναι ένας ρωμαλέος νέος που ζει στο Κάστρο «Καπιταλισμός», συνεργάζεται με μία καλή νεράϊδα, την διδα “Success Story” και οι δύο μαζί θα σώσουν την γλυκιά Ελλάδα από το κακό μάγο με ένα μαγικό ραβδάκι. Ο κακός μάγος μεταμορφώνεται συνεχώς. Πότε γίνεται ΣΥΡΙΖΑ, πότε συνταξιούχος, πότε δημόσιος υπάλληλος κλπ. Φέτος τον Γενάρη - για να αφήσουμε τα παραμύθια - αγωνιούμε ξαφνικά όλοι για το πότε «θα βγούμε στις αγορές». Στα μέσα του 2014 ή πάμε για το 15? Πάμε στοίχημα! Είναι κάτι όπως το αστείο με το μετρό της Θεσσαλονίκης ή το «το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις» ? Φυσικά ως χώρα της κραιπάλης και της πλάκας, οι πολιτικοί μας διασκεδάζουν καθημερινώς με παροιμιώδεις διαλόγους στο κοινοβούλιο (ειδικά στις Επιτροπές) που μας χαρίζει το νο1 κανάλι για κωμωδίες «η Βουλή ΤV». Και σ’ αυτό το σημείο έχω μία νέα πρόταση να κάνω στο θίασο: ένα νέο χαράτσι. Ένα νέο χαράτσι που θα ονομαστεί «χαράτσι αφέλειας», ίσως το μοναδικό που αξίζει να πληρώνουμε. Γιατί μόνο εμείς σε ολάκαιρη την οικουμένη θα μπορούσαμε να ακούμε όλα αυτά 40 χρόνια και να σας έχουμε και πάλι κυβέρνηση και να μαστουρώνουμε κάθε μέρα με μίζες, διαφθορές, τρομοκρατίες και εγκλήματα. Όλα γεννήματα δικά σας. ΥΓ: Ζητώ συγγνώμη που ξεχνώ από τη Βίβλο «Λόγια μεγάλων Ελλήνων κωμικών» τις ατάκες κάποιων ανάμεσά σας. Σταμάτησα να βλέπω συστηματικά «Καραγκιόζη» εδώ και πολλά χρόνια.