Από σήμερα εισερχόμαστε στην εβδομάδα του Πάσχα. Για τους περισσότερους Πάσχα σημαίνει άδεια, οικογένεια, εξοχή, αρνί, παραδοσιακοί χοροί και γενικώς ευκαιρία για να κάνουμε κάτι διαφορετικό.... "Ε, μέρες που είναι ας πάω και εκκλησία, μπας και το δει ο Θεός και μου κάνει και καμία χάρη" ή "πλάκα έχει το Πάσχα, μαζευόμαστε και φίλοι και κάνουμε και βόλτα στον γύρο του Επιταφίου". Κλασικά λοιπόν, λίγο απ' όλα τη Μεγάλη Βδομάδα, λίγο τραβεστί "κατάνυξη", λίγο να δω και τον ξεχασμένο θείο και τη γιαγιά, με φόντο τον Τσάρλτον Ίστον και καμιά χλαμύδα στη τιβί των επαναλείψεων, πολλή μαγειρίτσα, αυγουλάκια, σούβλα με το πρώιμο καλοκαίρι του Απρίλη στο χαλκιδικιώτικο σπίτι και να περάσουμε και φέτος όπως πέρσι. (Πάλι καλά στις ορθόδοξες χώρες που βιώνεις έστω και αυτή την διαφορετικότητα, γιατί στις καθολικές με λίγες εξαιρέσεις, το Πάσχα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, παρά μόνο για τους ελάχιστους εναπομείναντες πραγματικά πιστούς). Αυτό που συμβαίνει κατά βάση είναι να αποδομείται η ουσιαστική σημασία μιας γιορτής-περιόδου με τα πρωτεύοντα θρησκευτικά η δευτερεύοντα "πιο κοσμικά" μηνύματά της και να μετατρέπεται σε ένα ετήσιο "οδοιπορικό" - συμμάζωξης των απανταχού ξενιτεμένων ή πάσης φύσεως χαμένων στους 5 ανέμους, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και προδιαγεγραμμένες, μηχανικές σχεδόν ταυτόχρονες επαναλήψεις. (Αυτό συμβαίνει και με τα Χριστούγεννα, αλλά τα Χριστούγεννα από τη φύση τους δεν φέρουν το μυστικιστικό ύφος του Πάσχα, οπότε οποιαδήποτε "επιπεδοποίηση" καθίσταται πιο λογική). Αν το Πάσχα θεαθεί από μία περισσότερο μυστικιστική σκοπιά, λοιπόν, μακριά από θρησκευτικούς χιλιοειπωμένους ήχους και ειδωμένες εικόνες της εκκλησίας της γειτονιάς και του "Ιησού από τη Ναζαρέτ", τότε μπορεί ίσως ν' αγγίξει περισσότερο όσους έχουν μέσα τους μία εσωτερική ανάγκη για μία περισσότερη εσωστρέφεια, ηρεμία και κατάνυξη, μία ευκαιρία για δραπέυση από το άγχος της δουλειάς και της πόλης κάτι που πιστεύω ότι οι περισσότεροι την έχουν. Ακόμα και αν το ετήσιο ραντεβού με πρόσωπα και καταστάσεις του Πάσχα μας λείπει, ίσως όποιος τολμήσει την πιο εναλλακτική επιλογή και βρεθεί σε μία μισοσκότεινη παμπάλαιη εκκλησία, φωτισμένη μόνο από λίγα κεράκια και υπό τους ατμοσφαιρικούς ήχους ενός ορθόδοξου χαμηλόφωνου τροπάριου, δεν χρειάζεται να δηλώνει χριστιανός για να νιώσει γαλήνη και να νιώσει ένα διαφεροτικό είδος πληρότητας. Επιλογή, ιδεατά συνδιαζόμενη μ' ένα περίπατο στο ανοιξιάτικο δάσος, κι ένα καλό φίλο ή ένα βιβλίο, μπορεί να οδηγήσει σε μία σωματική και ψυχική απελευθέρωση που στις εποχές που περνούμε, χρειάζεται. Τα μηνύματα της γιορτής είτε είσαι πιστός είτε όχι, ευτυχώς υπάρχουν και όλοι τα ξέρουμε. Και αν θέλετε, είτε να ενστερνιζόμαστε είτε όχι, είναι καλό που υπάρχουν... Μένει ίσως να τα βάλουμε λίγο περισσότερο στο μυαλό μας έστω για ένα Πάσχα κάθε 10 χρόνια και να σκεφτούμε λίγο λιγότερο κατσίκια, μαγειρίτσες, τσάμικα και εμποροπανυγήρια με λαμπάδες και αυγά. Καλό Πάσχα σε όλους.
14/4/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου